Skocz do zawartości

Znajdź zawartość

Wyświetlanie wyników dla tagów 'bractwopiwne' .

  • Wyszukaj za pomocą tagów

    Wpisz tagi, oddzielając je przecinkami.
  • Wyszukaj przy użyciu nazwy użytkownika

Typ zawartości


Kategorie

  • Piwowarstwo domowe
  • Piwowarstwo rzemieślnicze
  • Konkursy piwowarskie
  • Wydarzenia
  • Artykuły, ciekawe linki

Kategorie

  • Receptury medalowe

Forum

  • Piwowarstwo amatorskie
    • Piaskownica piwowarska
    • Wsparcie piwowarskie
    • Artykuły i opracowania
    • Receptury
    • Surowce
    • Sprzęt
    • Zapiski piwowarów domowych
    • Degustacje piw domowych
    • Imprezy, spotkania i konkursy
    • Wydawnictwo piwo.org
    • Sklepy dla piwowarów domowych
    • Kupię, sprzedam, odstąpię, praca
    • Piwowarskie wieści
  • Piwowarstwo rzemieślnicze
    • Polskie browary rzemieślnicze
    • Wyposażenie, surowce, formalności
  • Tłumaczenia i większe opracowania
    • BJCP 2008 PL
    • BJCP 2015 PL
    • Charakterystyka szczepów drożdży
    • Charakterystyka odmian chmielu
    • Charakterystyka słodów
    • Inne surowce dodawane do piwa
  • Przy kuflu własnego piwa
    • Poznajmy się :)
    • Konferencje piwowarskie
    • Domowe specjały
    • Fotografia
    • Komputery, Internet
    • Hyde Park
    • Konkursy i promocje
    • Nie w temacie
  • Techniczne
    • www.piwo.org
    • Nowe kategorie

Kategorie

  • Dzienniki
  • Arkusze
  • Publikacje
  • Programy

Blogi

  • Blog elroya
  • Mini homebrowar pmlodego
  • AfghanBlog
  • guma77
  • Sprzęt piwowarski w wykonaniu Bromanii
  • andrzejowy blog
  • amap
  • Podcast o piwie
  • MakaronBlog
  • coelian_Blog
  • Zborek Naturalnie
  • WiHuRoWy Blog
  • Blog Piwnica
  • lkulosBlog
  • Lusterko87Blog
  • Blog Żółtego Lisa
  • Z Piwem przez Świat
  • Habrew - minibrowar domowy
  • Paweł G.Blog
  • JędruśBlog
  • Słupski Jawor
  • Blog BKPP Nonic
  • Czesław Warzy!
  • yox
  • ŁukaszBe Blog
  • cambrier
  • twisted brewery
  • Browar Red Panda
  • Browarro
  • Beerofil.pl
  • Browar Teziniok
  • siwiutkiBrewBlog
  • Browar Domowy Trzy Smoki
  • Browar Domowy Teddy Beer
  • Browar Świdwin
  • Browar Herbowe
  • overstackBlog
  • Michał ZubaBlog
  • Browar KrotoMłyński
  • Drożdż
  • BromosBlog
  • Blog prawdziwego piwosza
  • radoslavBlog
  • KubaMikBlog
  • xshysBlog
  • piff_paff_Blog
  • szwagry_warzone pod Żywcem
  • Celebost Iaunengar
  • Hedgie Browar Domowy
  • Pshemek1983Blog
  • blog.wesoly.com
  • Browar Łochowo
  • Tomek na nowym polu wyzwań.
  • Piwne ciekawostki
  • Piwo blog
  • Ważę słowa o warzeniu
  • kosz

Kalendarze

  • Kalendarz piwowarski

Grupy produktów

Brak wyników

Categories

  • Browary tradycyjne
  • Browary pół/automatyczne
  • Browary typu RIMS/HERMS
  • Browary recyrkulacyjne (GF, Coobra itp)

Kategorie

  • Sprzęt
  • Surowce
  • Usługi

Categories

  • Mapa Piwowarów

Szukaj wyników w...

Znajdź wyniki, które zawierają...


Data utworzenia

  • Od tej daty

    Do tej daty


Ostatnia aktualizacja

  • Od tej daty

    Do tej daty


Filtruj po ilości...

Dołączył

  • Od tej daty

    Do tej daty


Grupa podstawowa


Imię


Komunikator


Strona www


Skype


Nazwa browaru


Rok założenia


Liczba warek


Miasto

Znaleziono 5 wyników

  1. Częstochowski Krąg Lokalny Towarzystwa Promocji Kultury Piwa BRACTWO PIWNE zaprasza piwowarki i piwowarów domowych do wzięcia udziału w XIV Częstochowskim Konkursie Piw Domowych Bractwa Piwnego. Zapraszamy wszystkich pasjonatów piwowarstwa do wzięcia udziału w XIV Częstochowskim Konkursie Piw Domowych organizowanym przez Bractwo Piwne! To wyjątkowa okazja, by podzielić się swoimi umiejętnościami w warzeniu piwa i zaprezentować własne, unikalne receptury. Miło nam poinformować, że ponownie nagrodą główną będzie warzenie piwa w Browar ReCraft! W tegorocznej edycji konkursu mamy przyjemność przedstawić Wam trzy fascynujące kategorie: Catharina Sour, East Coast IPA oraz Extra Special Bitter. Konkurs będzie miał zupełnie nowe oblicze. Na początku wybierane będzie tzw. pudło, czyli 3 pierwsze miejsca z każdej kategorii oceniane przez profesjonalnych sędziów Bractwa Piwnego oraz PSPD- z wyłonionych piw konsumenci piwni podczas Częstochowskiego Festiwalu Piw Regionalnych wybiorą Grand Championa, który najbardziej im posmakuje - konkurs dzięki temu będzie też miał też wymiar konsumencki Kategorie to trzy różnorodne style, które dostarczą Wam mnóstwo frajdy podczas tworzenia Waszych perfekcyjnych receptur. Catharina Sour to niezwykle odświeżający styl, którego korzenie sięgają Brazylii. To piwo o lekkiej kwasowości, z wyraźnymi nutami owocowymi. Wyobraźcie sobie, jakie pyszne i orzeźwiające piwo możecie stworzyć eksperymentując z owocami takimi jak marakuja, liczi czy truskawki! Nie wprowadzamy ograniczeń w dozowaniu owoców, mogą być z różnych rejonów świata. East Coast IPA to prawdziwe wyzwanie dla Waszej kreatywności. Ten styl jest znany z wykorzystywania dużych ilości chmielu, co przekłada się na intensywny aromat i niezapomniany smak. To idealny wybór dla tych, którzy uwielbiają nuty amerykańców. Spróbujcie eksperymentować z różnymi odmianami chmielu i odkryjcie swój własny, niepowtarzalny profil aromatyczny. Styl wywodzi się ze wschodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych, szczególnie z regionu Nowej Anglii - East Coast IPA jest znane z bardziej wyrazistego profilu słodowego i mniej intensywnej goryczki w porównaniu do swojego zachodniego odpowiednika West Coast IPA. Ma również większe zmętnienie, wynikające z wykorzystania większych ilości chmielu o niższej zawartości alfa-kwasów. Co ważne, East Coast IPA ma bardziej soczysty i owocowy profil smakowy, z wyraźnymi aromatami cytrusów, tropikalnych owoców i kwiatów. Ten styl piwa często jest także bardziej zbalansowany pod względem alkoholu, co pozwala na wyeksponowanie smaku chmielu i słodów. Jeśli natomiast jesteście fanami piw z gatunku bitterów, to Extra Special Bitter jest dla Was idealnym wyborem. Ten tradycyjny styl angielski charakteryzuje się zrównoważonym profilem słodowym współgrającym ze średnio mocną do średniej goryczką. Nacisk kładziony jest na goryczkowe nachmielenie w odróżnieniu od agresywnego nachmielenia na smak i aromat występujący w amerykańskim ale. Jest to raczej luźny styl, który umożliwia szeroką interpretację. Zachęcamy Was do wykorzystania stylów jako inspiracji do uwarzenia własnego, unikalnego piwa na nasz konkurs. Wykorzystajcie kreatywność, eksperymentujcie. Wasze umiejętności piwowarskie mają szansę zostać docenione i nagrodzone. PIWU Cześć P.S. Regulamin i formularz zgłoszeniowy opublikujemy na przełomie lipca i sierpnia.
  2. Częstochowski Krąg Lokalny Towarzystwa Promocji Kultury Piwa BRACTWO PIWNE zaprasza piwowarki i piwowarów domowych do wzięcia udziału w XIII Częstochowskim Konkursie Piw Domowych Bractwa Piwnego. Główną nagrodą jest uwarzenie swojego piwa w jednym z najlepszych rzemieślniczych browarów w Polsce, tj. w Browarze Recraft. Jak zwykle co roku wspiera nas także Viking Malt ze swoimi nagrodami słodów bazowych w każdej kategorii - 25 kg za I miejsce - 10 kg za II miejsce - 5 kg za III miejsce Konkurs odbędzie się 10 września 2022 przy okazji VI Częstochowskiego Festiwalu Piwa Regionalnego-Rzemieślniczego* *Organizatorzy zastrzegają sobie prawo do zmiany terminu konkursu, który będzie zależny od terminu festiwalu. Kategorie: DDH APA Ogólne wrażenia:. Podwójnie chmielone na zimno Pale Ale, jasne, orzeźwiające i bardzo aromatyczne chmielowe piwo górnej fermentacji, dodatkowo podkreślone odpowiednią ilością słodowości, w celu uzyskania dobrego balansu i pijalności. Niezwykle wyraźna obecność chmielu może odzwierciedlać klasyczne lub nowoczesne odmiany amerykańskiego lub pacyficznego o bardzo szerokiej charakterystyce. Umiarkowanie mocne, chmielowe, jasne piwo rzemieślnicze, na ogół dobrze zbalansowane, aby było bardziej przystępne, niż nowoczesne DDH IPA. Aromat: Wyrazisty do mocnego aromat chmielowy pochodzący z odmian amerykańskich lub pacyficznych z szerokim wachlarzem możliwych cech, włączając w to cytrusowe, kwiatowe, sosnowe, żywiczne, korzenne, owoców tropikalnych, pestkowych, jagodowych lub melona. Żadna z tych cech nie jest wymagana, jednak chmiel powinien być zauważalny. Słodowość niska do umiarkowanej, podkreśla chmielowy charakter i opcjonalnie może wnosić specyficzne słodowe nuty (chlebowe, tostowe, herbatnikowe, karmelowe). Różne estry owocowe od umiarkowanych do żadnych. Chmielenie na zimno (jeśli stosowane) może wnieść nuty trawiaste, chociaż nie powinny być one nadmierne. Wygląd: Blado-złoty do lekko bursztynowego. Umiarkowana, trwała piana w kolorze białym do złamanej bieli. Na ogół klarowne, jednak wersje chmielone na zimno mogą być nieco mętne, mgliste. Smak: Wyrazisty do bardzo mocnego chmielowy charakter, o najczęściej amerykańskim lub pacyficznym charakterze (cytrusowy, kwiatowy, sosnowy, żywiczny, korzenny, owoców tropikalnych, pestkowych, jagodowych, melonowy, itd.). Niski do umiarkowanego czysty charakter słodowy podkreślający chmielowość, opcjonalnie może wnosić specyficzne słodowe nuty (chlebowe, tostowe, herbatnikowe). Balans jest zazwyczaj skierowany w stronę chmielowości i goryczki, a obecność słodu powinna to podkreślać a nie przeszkadzać. Karmel zazwyczaj nie występuje lub jest delikatny (ale jest akceptowalny o ile nie koliduje z chmielem). Estry owocowe od drożdży mogą być umiarkowane do żadnych, aczkolwiek wiele odmian chmielu jest wystarczająco owocowych. Goryczka umiarkowana do wysokiej z finiszem średnim do wytrawnego. Nuty chmielowe oraz goryczka często są zalegające, jednak posmak powinien być czysty i nie gryzący. Chmielenie na zimno (jeśli stosowane) może wnieść nuty trawiaste, chociaż nie powinny być one nadmierne. Tekstura: Ciało średnio lekkie do średniego. Wysycenie umiarkowane do wysokiego. Ogólnie gładki finisz bez ściągania i gryzienia/szorstkości. Komentarz: Nowe odmiany chmielu i sposoby jego użycia wciąż są rozwijane. Sędziowie będą dopuszczać w tym stylu cechy nowoczesnych, jak i klasycznych odmian chmielu. Styl ten staje się czymś więcej niż międzynarodowym piwem rzemieślniczym, powstają lokalne adaptacje w wielu różnych krajach o wschodzącym rynku piw rzemieślniczych. Chmielenie może być różnorakie, od dodawania na koniec gotowania dla uzyskania goryczki na ostatnich minutach gotowania, do bardziej nowoczesnego, późnego chmielenia na zimno przed w czasie i po fermentacji na bombę aromatyczną. Wszystkie wariacje są dopuszczalne. Możliwe jest także chmielenie przed rozlewem. Double dry hopped nie jest ściśle zdefiniowanym terminem, chodzi w tym określeniu o to aby nachmielić piwo podwójnie, aniżeli zwyczjaną wersję dry hopped, czyli można założyć że chmieli będzie użyte wręcz 2-3 razy więcej, aniżeli w standardowym Pale Ale Historia: Nowoczesna wersja rzemieślnicza jest adaptacją angielskiego i amerykańskiego Pale Ale, na co wskazują rodzime składniki (słód, chmiel, drożdże i woda). Surowce: Słód pale ale, najczęściej północno amerykański dwu-rzędowy. Amerykański, lub pacyficzny chmiel z szerokim zakresem dopuszczalnych cech - w dużej ilości - chmielone na zimno przed, w czasie lub po fermentacji. Zazwyczaj chmielenie jedynie na aromat. Mile widziane eksperymenty z polskimi nowymi odmianami chmielu. Amerykańskie lub angielskie drożdże górnej fermentacji (neutralne do lekko owocowych). Słody specjalne mogą wnosić dodatkowe nuty i złożoność, ale ogólnie ich udział w zasypie jest stosunkowo niewielki. Słody wnoszące słodową treściwość, delikatną słodycz oraz tostowe lub chlebowe nuty są często stosowane (wraz z późnym chmieleniem na aromat) w celu odróżnienia różnych marek od siebie. Podsumowanie: Najczęściej w jasnym kolorze, wolne od produktów ubocznych fermentacji i z mniejszą ilością nut karmelowych niż angielskie odpowiedniki. Kolor może się pokrywać z American Amber Ale. Jednak DDH APA ogólnie ma bardziej czysty profil, mniej karmelu, mniej ciała i znacznie więcej aromatów chmielowych. Mniej goryczki w balansie i alkoholu niż w American IPA. Bardziej zbalansowane i pijalne , jednocześnie mniej chmielowe i goryczkowe niż sesyjne, słabsze wersje Amercian IPA (Session IPA). Parametry: Ekstrakt początkowy: 11,25 – 14,75 plato Goryczka: 30 – 60 IBU Ekstrakt końcowy: 2,5 - 3,75 plato Barwa: 5 – 15 SRM Zawartość alkoholu (vol.): 4.5 – 6.2% FOREIGN EXTRA STOUT Aromat Umiarkowane do wysokich aromaty palonego zboża, może posiadać aromat kawowy, czekoladowy i/lub lekkie nuty spalenizny. Owocowość od średniej do wysokiej. Niektóre wersje mogą posiadać aromaty słodkości, melasy, lukrecji i suszonych owoców i/lub winne. Mocniejsze wersje mogą mieć aromaty alkoholowe (ale nigdy nie powinny być ostre, ciepłe, albo zagłuszające inne aromaty). Aromaty chmielowe słabe do brak. Dwuacetyl niski do brak. Wygląd Kolor od bardzo głęboko brązowego do czarnego. Klarowność przeważnie ciężka do dostrzeżenia przez głęboki kolor (jeśli nie jest nieprzeźroczyste to powinno być klarowne). Piana wysoka żółtobrązowa do brązowa, długo utrzymująca się. Smak Wersje Tropical mogą być słodkie bez mocnych smaków palonych i goryczki, natomiast wersje eksportowe mogą być umiarkowanie wytrawne (nadaje wrażenie że są lepszą/podwyższoną wersją Sweet Stout, albo Dry Stout). Charakter palonego zboża i słodu może być umiarkowany do mocnego, aczkolwiek ostrość dry stout nie może być obecna. Wersja tropical może posiadać dużo estrów owocowych, gładkie smaki ciemnych słodów oraz uwydatnioną goryczkę, często posiadającą słodkie, jakby rumowe, posmaki. Wersje eksport skłaniają się do posiadania niższych estrów, bardziej palony charakter oraz mocniejszą goryczkę. Smaki palone obydwu wersji mogą smakować kawą, czekoladą, albo delikatnie spalonym zbożem. Lekkie do brak smaków chmielowych. Bardzo niski do brak diacetylu. Tekstura Średnio pełna do pełna treściwość, często z gładkim kremowym charakterem. Może nadać rozgrzewające odczucia (nigdy gorące) od obecności alkoholu. Nagazowanie od umiarkowanego do umiarkowanie wysokiego. Ogólne wrażenie Bardzo ciemne, umiarkowanie mocne, palone ale. Wersje Tropical mogą być słodkie, natomiast wersje eksport mogą być bardziej wytrawne oraz umiarkowanie ciężkie. Komentarz Raczej szeroki styl stouta, może być zarówno owocowy i słodki, wytrawny i gorzki albo nawet z Brettanomyces. Styl ten może być przedstawiany jako podwyższona wersja dry i/albo sweet stouta, albo obniżona wersja Imperial Stout bez chmielenia na smak i zapach. Mocno goryczkowe i chmielowe wersje opisane są jako American Stout 13E. Historia Oryginalnie warzone w wysokich gęstościach na tropikalne rynki (od tego czasu znane jako "Tropical Stout"). Niektóre wersje butelkowe (tzn. mocniejsze) dry albo sweet stout również pasują do tego profilu. Guinness Foreign Extra Stout jest produkowany od wczesnych lat dziewiętnastego wieku. Surowce Podobne jak w dry albo sweet stout, ale gęstsze. Słód pale oraz palone zboża i słody. Chmiel głównie do nadania goryczki. Można dodać dodatków niesłodowanych i cukru by podwyższyć gęstość początkową. Drożdże górnej fermentacji (aczkolwiek niektóre wersje tropical stout są fermentowane przy użyciu drożdży dolnej fermentacji). Podstawowe informacje Gęstość początkowa: 13,8 - 18,2°Blg Goryczka: 30 – 70 IBU Gęstość końcowa: 2,6 – 4,6°Blg Kolor: 30 – 40 SRM Alkohol objętościowo: 5.5 – 8% PILS CZESKI Aromat Bogaty ze złożoną słodowością oraz korzennym i kwiatowym bukietem chmielu Saaz. Akceptowalne są pewne przyjemne i ograniczone aromaty dwuacetylu, nie muszą one jednak występować. Innymi słowy aromat jest czysty, bez owocowych estrów. Wygląd Kolor od bardzo blado złotego do głęboko (palono) złotego. Doskonale do bardzo klarowne. Gęsta, trwała, kremowobiała piana. Smak Bogata, złożona słodowość połączona z wyraźnie zaznaczoną, jednak delikatną i zaokrągloną goryczką oraz korzennym smakiem chmielu Saaz. Akceptowalny jest niewielki dwuacetyl jednak nie musi on występować. Goryczka jest dominująca jednak nigdy nie jest ostra, ani pozostająca. Posmak jest zrównoważony pomiędzy słodem i chmielem. Czysty smak, brak estrów owocowych. Tekstura Średnio treściwe (aczkolwiek jeśli występuje diacetyl może wydawać się średnio pełne), średnie nagazowanie. Ogólne wrażenie Rześkie, złożone i dobrze zaokrąglone jednocześnie orzeźwiające. Komentarz Użycie słodowanego jęczmienia morawskiego oraz dekokcyjnego sposobu zacierania nadaje piwu pełny, słodowy charakter. Chmiel Saaz oraz nisko siarczanowa i nisko węglanowa woda zapewnia wyraźny, delikatny i pełny profil chmielowy. Tradycyjne drożdże czasami mogą dawać w tle nuty diacetylu. Dekstryny nadają dodatkowej treściwości a diacetyl wzmacnia odczucie pełniejszego smaku na podniebieniu. Historia Po raz pierwszy uwarzone w 1842 roku. Styl ten jest najstarszym klarownym i jasnym w kolorze piwem. Surowce Miękka woda z niską zawartością minerałów, Chmiel Saaz, morawski słód jęczmienny, czeskie drożdże dolnej fermentacji. Podstawowe informacje Gęstość początkowa: 11 - 13.8°Blg Goryczka: 35 – 45 IBU Gęstość końcowa: 3.3 - 4.3°Blg Kolor: 3.5 – 6 SRM Alkohol objętościowo: 4.2 – 5.4% Rice IPA Piwem bazowym może być dowolne IPA (Session IPA, West Coast IPA, New England IPA, Double IPA), wymagamy dopisania w zgłoszeniu jakiego typu jest to IPA, wymogiem jest dodanie składnika jakim jest ryż. Parametry:
 Ekstrakt początkowy: 13,8-17,0° Blg
 Ekstrakt końcowy: 2,0-3,5° Blg
 Zawartość alkoholu: 5,5-7,5% obj.
 Goryczka: 40-80 IBU 
Barwa: 6-18 EBC Aromat: Zdominowany przez intensywne aromaty amerykańskich chmieli na poziomie od średniowysokiego do wysokiego. Mogą mieć one charakter cytrusów, owoców tropikalnych, sosny, żywicy, kwiatów, czarnej porzeczki i inne typowe dla nowofalowych odmian. Delikatne nuty słodowe mogą występować, ale jedynie jako tło dla aromatów chmielowych i powinny mieć one czysty, zbożowy charakter, bez nut karmelowych czy melanoidynowych. Owocowe estry powstałe w wyniku fermentacji są dopuszczalne jedynie na niskim poziomie i nie mogą wybijać się ponad pozostałe składowe bukietu. Dominujące nuty cebuli lub czosnku wynikające z zastosowanego chmielu są wadą, podobnie jak wyraźna trawiastość oraz aromaty kwasu izowalerianowego lub diacetylu. Wygląd: Barwa od jasnozłotej do ciemnozłotej. Lekka opalizacja spowodowana chmieleniem na zimno jest dopuszczalna. Piana koloru białego, od średnio obfitej do obfitej, gęsta i trwała. Ryż rozjaśnia barwę piwa, w przypadku piw jasnozłotych barwa może się zmienić w słomkową a ciemnozłote w bladożółtą. Smak: Intensywnie chmielowy; o charakterze cytrusów, owoców tropikalnych, żywicy, sosny, kwiatów, czarnej porzeczki i innych typowych dla amerykańskich odmian chmielu. Słodowość występuje jedynie na niskim poziomie, stanowiąc tło dla smaków chmielowych i ma ona czysty, zbożowy charakter bez nut karmelowych czy melanoidynowych. Owocowe estry powstałe w wyniku fermentacji są dopuszczalne jedynie na niskim poziomie i nie mogą wybijać się ponad pozostałe składowe smaku. Minimalne akcenty alkoholowe w mocniejszych interpretacjach nie powinny być traktowane jako wada, choć w przypadku najlepszych reprezentantów stylu będą one niewyczuwalne. Dominujące nuty cebulowe, czosnkowe lub trawiaste są wadą, podobnie jak posmaki kwasu izowalerianowego lub diacetylu. Ogólny balans piwa przesunięty zdecydowanie w stronę chmielowo–goryczkową z wytrawnym finiszem. Dodanie ryżu może wyostrzyć wytrawność . Goryczka: Od średnio wysokiej do bardzo wysokiej. Może być lekko zalegająca, ale nie powinna być mocno ściągająca, łodygowa, piołunowa lub w inny sposób nieprzyjemna w odbiorze. Odczucie w ustach: Treściwość od średnio-niskiej do średniej. Wysycenie od średniego do średniowysokiego. Minimalne alkoholowe rozgrzewanie nie powinno być traktowane jako wada, choć w przypadku najlepszych reprezentantów stylu będzie ono niewyczuwalne. Wyraźne odczucia ściągające są wadą. Zbyt duże dodanie ryżu, powyżej 10% zasypu może doprowadzić do tego że piwo stanie się płaskie i wodniste, oraz powstaną fuzle, które odpowiadają za niepożądane posmaki spirytusu. Ogólne wrażenie: Dodatek ryżu powinien być wyczuwalny, chmielowa, goryczkowa i wytrawna American IPA, z bardzo ograniczonymi cechami słodowymi. Surowce: Bazę piwa stanowi amerykański dwurzędowy słód pale ale. Słody karmelowe, jeśli w ogóle zostaną użyte, powinny stanowić niewielką część zasypu, gdyż wszelkie wybijające się smaki słodowe są niepożądane. Niezbędne jest użycie amerykańskich lub nowofalowych odmian chmielu. W celu uzyskania pożądanego aromatu i smaku stosuje się często chmielenie na zimno. Neutralne drożdże górnej fermentacji o stosunkowo czystym profilu smakowym. Dodatek ryżu możliwy jest w każdej postaci - ziarno, płatki, mąk - jest używany przede wszystkim dla rozjaśnienia barwy piwa. Jest praktycznie pozbawiony własnego smaku. Przy użyciu ryżu smak piwa staje się bardziej wytrawny. Ryż w przerobie jest najtrudniejszym surowcem niesłodowanym. Ziarenka skrobi ryżu są bardzo małe i bardzo twarde, pęcznieją silniej niż te pochodzące z innych zbóż, dlatego do kleikowania należy użyć więcej wody. Temperatura kleikowania ryżu to 75-80C lub nawet wyżej. Kleikując zatem ryż najlepiej jest go zagotować. Niskoalkoholowe Celem tej kategorii jest popularyzowanie piw o niskiej zawartości alkoholu. Do konkursu piwowarzy mogą zgłaszać smaczne, dobrze pijalne piwa o zawartości alkoholu od 0 do 4 ABV%. Piwa zgłoszone do konkursu, po ewentualnym przeprowadzeniu wstępnych eliminacji, zostaną zbadane laboratoryjnie, w celu uzyskania dokładnej zawartości alkoholu. Ponieważ jest to szeroka kategoria, wprowadzamy wymóg napisania kilka słów w zgłoszeniu o piwie, aby sprawiedliwie i precyzyjnie ocenić piwo - styl, słody, dodatki. Niedługo więcej informacji o nagrodach i link do formularza zgłoszeniowego. Piwu cześć!
  3. XII Częstochowski Konkurs Piw Domowych Bractwa Piwnego Uwaga to już oficjalne! Niestety z pandemicznym spóźnieniem publikujemy style w przyszłym konkursie, który powinien się odbyć jeśli tylko COVID pozwoli we wrześniu 2021. Style wybraliście już w głosowaniu na lajki w komentarzach w grudniu, ale teraz oficjalnie które z nich i ich dokładna specyfikacja. Prosimy o udostępnianie tego info Flanders Red Ale Piwo Flandrii Zachodniej, styl wyznaczony przez browar Rodenbach założony we Flandrii Zachodniej w 1820 roku, ale który odzwierciedlał wcześniejsze tradycje piwowarskie. Piwo dojrzewa przez okres do dwóch lat, często w wielkich dębowych beczkach, w których znajdują się bakterie potrzebne do zakwaszenia piwa. Jest to styl, który wymaga czasu, ale skoro sami na niego głosowaliście gdzieś tam na pewno w piwniczkach posiadacie butelki tego stylu. Choć tak naprawdę piwowarstwo to magiczna sztuka więc liczymy, że uda się zrobić porządnego Flandersa nie czekając kilku lat Specyfikacja jak zwykle według BJCP spolszczone tutaj -> https://www.piwo.org/.../topic/27022-23b-flanders-red-ale/ Coffee Stout To wbrew pozorom nie jest oficjalny styl, a raczej wariacja stylu stout, dlatego baza powinna być według BJCP Sweet Stout https://www.piwo.org/forums/topic/19753-16a-sweet-stout/ Uwydatniony smak i aromat kawy albo słodami albo (najlepiej) kawą, ten styl w Stanach Zjednoczonych bardzo często określany jako Breakfast stout - stout śniadaniowy. Dlatego jako bazowy wybraliśmy Sweet Stout, bo to piwo ma nas obudzić, a nie zwalić z nóg Jest to kategoria w której prosimy o dopisanie jaka kawa i w jaki sposób była dodana jeśli w ogóle, aby uzyskać specyficzny kawowy charakter. Oczywiście podstawą tego stylu będzie umiejętne znalezienie balansu pomiędzy kawą, a stoutem. Co nie będzie proste. Non-fruit Sour Ale Otwarta kategoria, ale liczy się efekt! Ma być rześko, letnio, a kwaśność zbalansowana, przyjemna, orzeźwiająca. Słody do woli, sypiecie co chcecie ale nie dodajemy owoców. Owocowość może jedynie wynika z chmieli, słodów lub po prostu estrów, fermentacji. Liczymy na eksperymenty, kwaśne sweet stout lub słodko-kwaśne wariacje. Można bawić się w dzikimi drożdżami. Generalnie jako bazę można potraktować styl BJCP Mixed-Fermentation Sour Beer https://dev.bjcp.org/.../28B/mixed-fermentation-sour-beer/ DDH New England Session IPA Idziemy z falą jebucko nachmielonych piw. Ponieważ chcemy chmielu, a nie alkoholu, oczekujemy wersji session, o małej zawartości alko. Wszystkie nieprzyzwoite ilości chmielu dozwolone, bo to właśnie jest ukryte w magicznym skrócie DDH - od angielskiego double dry-hopped - czyli podwójne chmielenie na zimno. To ma być New England czyli piwo najczęściej nieprzezroczyste lub mocno zamglone. Niższa i niemal nieodczuwalna goryczka w porównaniu np. do West Coast IPA, co powoduje dużą pijalność. Ponadto duża ilość chmielu dodanego na koniec gotowania oraz na cichą fermentację – najczęściej odmiany o tropikalnych i cytrusowych właściwościach, które nadają piwu „soczysty” charakter, z którego ten styl słynie. Charakterystyka -> https://dev.bjcp.org/.../21b-specialty-ipa-new-england-ipa/ Wersja session powinna mieć -> Ekstrakt początkowy: 10-14º Blg Ekstrakt końcowy: 1.5-3.5º Blg Zawartość alkoholu: 3.5-5.5% obj. Goryczka: 35-60 IBU Barwa: 6-20 EBC Niskoalkoholowe z solą Tak, tym razem z solą, bo czemu nie? To piwo ma super gasić pragnienie i jednocześnie zadziałać izotonicznie - uzupełnić braki elektrolitów np. po jeździe na rowerze bądź bieganiu Celem tej kategorii jest popularyzowanie piw o niskiej zawartości alkoholu. Do konkursu piwowarzy mogą zgłaszać smaczne, dobrze pijalne piwa o zawartości alkoholu od 0 do 4 ABV%. Piwa zgłoszone do konkursu, po ewentualnym przeprowadzeniu wstępnych eliminacji, zostaną zbadane laboratoryjnie, w celu uzyskania dokładnej zawartości alkoholu. Ponieważ jest to szeroka kategoria, wprowadzamy wymóg napisania kilka słów w zgłoszeniu o piwie, aby sprawiedliwie i precyzyjnie ocenić piwo - styl, słody, dodatki. Niedługo więcej informacji o nagrodach i dokładnych terminach. Nastawiajcie się na wrzesień, przy okazji Częstochowskiego Festiwalu Piwa. Piwu cześć!
  4. Częstochowski Krąg Lokalny Towarzystwa Promocji Kultury Piwa BRACTWO PIWNE zaprasza piwowarki i piwowarów domowych do wzięcia udziału w XI Częstochowskim Konkursie Piw Domowych Bractwa Piwnego Termin konkursu będzie zgodny z V Częstochowskim Festiwalem Piwa (szczegóły wkrótce). Kategorie Konkursowe: 1. Wee Heavy (Strong Scotch Ale) - to mocne piwo górnej fermentacji wywodzące się ze Szkocji. Nazwa tego stylu pochodzi bezpośrednio od nazwy piwa - Fowler’s Wee Heavy, które warzono już w XIX wieku. Jednakże w niektórych źródłach można się spotkać z następującym, tradycyjnym podziałem piw szkokich: „light” (poniżej 3,5% ABV), „heavy” (od 3,5% do 4% ABV), „export” (od 4% do 5.5% ABV) oraz „wee heavy” (powyżej 6% ABV). Styl i charakter piwa zostały ukształtowane przede wszystkim przez klimat i historię. Chmiel w ówczesnej Szkocji nie był uprawiany na przemysłową skalę, a jego sprowadzanie z Anglii było zarówno drogie, jak i nie zawsze mile widziane. W wyniku tych czynników balans Wee Heavy jest przesunięty zdecydowanie w stronę słodową. Aromat powinien być mocno słodowy z wyraźnymi posmakami karmelowymi, toffi. Poza tym mogą pojawić się aromaty suszonych owoców, śliwek, lekko dymione (jednakże nuty torfowe będą uznawane za wadę). Diacetyl niski lub jego brak. Jeżeli chodzi o aromat chmielowy to nie powinien on występować lub być na bardzo niskim poziomie (aromat ziemisty lub kwiatowy). W mocniejszych wersjach, piwo może mieć wyczuwalne nuty alkoholowe, likierowe na poziomie co najwyżej średnim. Strong Scotch Ale powinno mieć złożony i intensywny smak słodowy z nutami karmelu, melasy, toffi, ciastek maślanych, często z posmakami biszkoptowymi oraz orzechowymi. Ponadto w smaku mogą pojawić się suszone owoce, rodzynki, śliwki, nuty lekko dymione. Tak jak w aromacie chmiel niski (kwiatowy, ziemisty) w kierunku do jego braku, goryczka niska. Finisz słodki, półsłodki, do półwytrawnego, długi, niekiedy z lekką nutą palonego słodu. Piwo powinno być klarowne. Barwa od jasno miedzianej do ciemnobrązowej z rubinowymi refleksami. Zwykle piana jest kremowa, beżowa do jasnobrązowej, obfita, ale nie musi być zbyt trwała. Jeżeli chodzi o odczucie w ustach to winno być ono pełne, nieco lepkie i oleiste, bogato słodowe, kojarzące się z deserem. Ponadto gładkie i umiarkowanie wysycone. Z kolei alkohol wyczuwalny i w pewien sposób balansujący słodycz. Parametry - według których piwo będzie oceniane: Ekstrakt początkowy: 17 - 30 °Blg Ekstrakt końcowy: 4,5 - 10 °Blg Zawartość alkoholu: 6,5 - 10% obj. Goryczka: 17 - 35 IBU Barwa: 28 - 49 EBC Po więcej informacji sięgnij do: http://www.bjcp.org/style/2015/17/17C/wee-heavy/ oraz Kwartalnik PSPD - „Piwowar” nr. 26 (2018r.) „Wee Heavy, czyli szkocki mocarz” - Dorota Chrapek. 2. Fruit Gose - jest owocową wariacją bardzo starego, średniowiecznego, nieco zapomnianego piwa jakim jest Gose. Gose to lekkie, kwaśne piwo pszeniczne górnej fermentacji, wywodzące się z miejscowości Goslar w Niemczech, a swą nazwę wzięło od pobliskiej rzeki. Gose poza kwaśnością charakteryzuje się przede wszystkim dodatkiem kolendry oraz soli. To co odróżnia Gose od Berliner Weisse to właśnie dodatek kolendry i soli, a także niższa kwaśność i większa mętność. Z kolei aromat kolendry jest niższy niż w przypadku Wibiera. W celu lepszej oceny piwowar musi podać owoce jakich użył. Jest to warunek konieczny do dopuszczenia piwa do oceny. Aromaty jakie powinny przeważać w stylu Fruit Gose to wszelkie nuty owocowe, które powinny wychodzić na pierwszy plan (w skali od średnio niskich do średnio wysokich). Jednakże nie powinny zdominować reszty. Drugi plan stanowić mają aromaty związane z produktami przemiany fermentacji mlekowej o niskiej i średniej intensywności, o charakterze kwaśnych owoców, charakterze jogurtowym, kefirowym, lub zaczynu piekarskiego (dla piw świeżych z nutami słodowymi - zbożowymi i chlebowymi). Ponadto mogą występować estry owocowe (jabłka, gruszki, cytrusy, owoce pestkowe) na poziomie średnio-niskim w kierunku niskich lub brak estrów. Aromat chmielowy w fruit gose nie powinien występować. Natomiast mile widziane będą nuty cytrusowo-ziołowe na niskim poziomie pochodzące od kolendry. Należy unikać aromatów kiszonych, jeśli są to na bardzo niskim poziomie. Z kolei aromat octowy nie powinien występować. Ponadto wadą piwa będzie metaliczny aromat (pochodzący z użycia niewłaściwej soli). DMS, diacetyl oraz aromaty siarkowe są dopuszczalne co najwyżej na niskim poziomie. Z uwagi na dodatek soli i wysokie wysycenie może pojawić się uczucie orzeźwienia kojarzące się z bryzą morską. Podobnie jak w aromacie, w smaku pierwsze skrzypce powinny grać nuty pochodzące od użytych owoców. Owocowe smaki powinny oscylować w granicach średnio niskich do średnio wysokich. Następnie do gry powinny się włączyć kwaśne smaki kwasu mlekowego (jogurtowe, kefirowe). Na poziomie niskim do średniego. A w dalszej części nuty pochodzące od słodu (zbożowe, chlebowe), także na niskim do średniego poziomu. Dopełnienie smaku stanowić powinna kolendra i jej cytrusowość i przyprawowość. Mogą pojawić się również posmaki gruszek, jabłek, owoców pestkowych, jednakże na niskim poziomie, lub mogą nie wystąpić wcale. Z kolei słoność powinna być stonowana, występująca na niskim poziomie, ma dopełniać, nie dominować. Metaliczność, mineralność na poziomie bardzo niskim lub wcale. Brak posmaków chmielowych. Za wadę uznaje się octowość, nuty mydlane, selerowe, szynkowe, sosu maggi. Goryczka w stylu Gose powinna być na poziomie niskim lub wcale nie występować. Jeśli już wystąpi może pochodzić od owoców. Nie powinna być ściągająca, nieprzyjemna. Jeżeli chodzi o odczucie w ustach, to piwo powinno dawać orzeźwienie, być pijalne. Z uwagi na nagazowanie od średniowysokiego do bardzo wysokiego może dawać uczucie musującego szampana. Pełnia od średnio- niskiej do średniej. Z kolei barwa może być bardzo zróżnicowana w zależności od użytych owoców, od jasnozłotej, żółtej aż po odcienie miedzi, brązu. Mętność jest wskazana na poziomie średnim i wysokim. Natomiast piana gęsta, wysoka i trwała o różnych odcieniach, zależnych od owoców. Jeżeli owoce nie mają wpływu na pianę, to kolor powinien być w granicach białej do beżowej. Parametry - według których piwo będzie oceniane: Ekstrakt początkowy: 9 - 14 °Blg Ekstrakt końcowy: 1,5 - 3,1 °Blg Zawartość alkoholu: 3,5 - 5,4% obj. Goryczka: 5 - 15 IBU Barwa: jest uzależniona od rodzaju użytych owoców Po więcej informacji sięgnij do: http://kompendiumpiwa.pl/gose/ https://www.piwo.org/…/23695-27-historical-beerpiwo-histor…/ 3. Porter Bałtycki (z dodatkami). Porter Bałtycki to piwo charakterystyczne dla basenu Morza Bałtyckiego. Jego geneza wywodzi się wprost z porteru angielskiego (Brown Porter), jednakże w przeciwieństwie do swojego przodka – jest piwem dolnej fermentacji. Ponadto charakteryzuje się zdecydowanie większą zawartością alkoholu. W aromacie można wyczuć nuty słodowe, karmelowe, toffi, orzechowe, tostowe, a także zapachy przypominające suszone śliwki, rodzynki, wiśnie, a nawet aromaty winne i porto. Warto zwrócić uwagę na brak aromatów chmielowych. Ponadto powinny pojawić się aromaty pochodzące od różnego rodzaju dodatków. Kolor waha się w granicach ciemno-czerwono-miedzianego, aż do nieprzejrzystego ciemno- brązowego. Smak tak jak aromat powinien być słodowy. Ponadto wyczuć można wszelkiego rodzaju posmaki karmelu, toffi, orzechów, melasy, lukrecji, a także porzeczek i ciemnych owoców. Mile widziana delikatna wytrawność z odrobiną palonej kawy na finiszu. Uzupełnieniem smaku powinny być wybrane przez piwowara dodatki, które powinny współgrać z bazą piwa. Nie powinny zdominować piwa, a być przysłowiową „wisienką na torcie”. Z uwagi na szeroki zakres kategorii, piwowar powinien zamieścić w zgłoszeniu na jakim etapie i jakich dodatków dodał. Parametry - według których piwo będzie oceniane: Ekstrakt początkowy: 14,7 - 22°Blg Ekstrakt końcowy: 4,2 – 6°Blg Zawartość alkoholu: 5,5 – 9,5% obj. Goryczka: 20–40 IBU Barwa: 33 – 60 EBC Więcej informacji na stronie: https://www.wiki.piwo.org/Baltic_Porter 4. Nowofalowy Pils – jest wynikiem połączenia klasycznego pilznera i nowofalowych chmieli amerykańskich, nowozelandzkich i australijskich. Parametry - według których piwo będzie oceniane: Ekstrakt początkowy: 10 - 14 °Blg Ekstrakt końcowy: 2 - 4 °Blg Zawartość alkoholu: 4,3 – 6,2% obj. Goryczka: 30 - 45 IBU Barwa: 6 - 16 EBC Dokładny opis stylu znajdziemy pod adresem: http://kompendiumpiwa.pl/nowofalowy-pils/ 5. Klasyczna APA - styl znany i lubiany przez wielu koneserów dobrego piwa, czyli American Pale Ale. Piwo jasne, górnej fermentacji ze zbalansowaną chmielowością i słodowością, dzięki czemu jest wysoce pijalne. Warzone przy użyciu słodu Pale Ale, amerykańskich drożdży górnej fermentacji (czasem angielskich) i najczęściej amerykańskich i pacyficznych chmieli. Można dodać niewielkie ilości słodów specjalnych. W aromacie znajdziemy szeroki bukiet chmielowy (w stopniu umiarkowanym do mocnego) pochodzący w głównej mierze od amerykańskich i pacyficznych chmieli. Wyszczególnić możemy nuty: cytrusowe, kwiatowe, sosnowe, żywiczne, korzenne, owoców tropikalnych, pestkowych, jagodowych oraz melona. Z kolei słodowość może być niska do umiarkowanej i może wnosić aromaty, takie jak: chlebowy, tostowy, karmelowy, herbatnikowy. Poza tym mogą pojawić się estry owocowe w zakresie od umiarkowanych do ich braku oraz nuty trawiaste (gdy chmielimy na zimno), jednakże nie powinno być ich dużo. W smaku możemy doszukać się umiarkowanego do mocnego chmielowego charakteru, na który składają się: cytrusy, kwiaty, żywiczność, korzenność, smak melona, jagód i owoców tropikalnych i pestkowych. Ponadto występują posmaki pochodzące od słodów, tj. chlebowe, tostowe, herbatnikowe w stopniu niskim do umiarkowanego, które podkreślają chmielowe walory piwa. Należy podkreślić, że w piwach w stylu APA balans jest zazwyczaj skierowany w stronę chmielowości i goryczki, natomiast obecność słodu delikatnie je kontruje i nie powinna przeważać. Goryczka umiarkowana do wysokiej z finiszem średnim do wytrawnego; może zalegać ale jej profil powinien być czysty i niegryzący. Kolor „APY” mieści się w zakresie od jasno złotego do lekko bursztynowego. Piana umiarkowana, wysoka i trwała w kolorze białym lub nieco ciemniejszym. APA zazwyczaj jest klarowna, jednakże wersje chmielone na zimno mogą być odrobinę mętne i mgliste. Biorąc pod uwagę odczucie w ustach, to piwa w tym stylu są treściwe w stopniu lekkim do średniego. Natomiast ich nagazowanie umiarkowane do wysokiego. Ogólnie orzeźwiające z gładkim finiszem, bez uczucia ściągania, cierpkości. Parametry - według których piwo będzie oceniane: Ekstrakt początkowy: 11,2 - 14,7 °Blg Ekstrakt końcowy: 2,6 - 3,8 °Blg Zawartość alkoholu: 4,5 – 6,2% obj. Goryczka: 30 - 50 IBU Barwa: 10 - 20 EBC Więcej informacji na stronie: https://www.wiki.piwo.org/American_Pale_Ale http://www.bjcp.org/style/2015/18/18B/ 6. Piwo niskoalkoholowe - Celem tej kategorii jest popularyzowanie piw o niskiej zawartości alkoholu. Do konkursu piwowarzy mogą zgłaszać smaczne, dobrze pijalne piwa o zawartości alkoholu od 0 do 4 ABV%. Piwa zgłoszone do konkursu, po ewentualnym przeprowadzeniu wstępnych eliminacji, zostaną zbadane laboratoryjnie, w celu uzyskania dokładnej zawartości alkoholu. Ponieważ jest to szeroka kategoria, wprowadzamy wymóg napisania kilka słów w zgłoszeniu o piwie, aby sprawiedliwie i precyzyjnie ocenić piwo - styl, słody, dodatki. Kontakt: ckpdbp@gmail.com Kolejne informacje dotyczące konkursu niebawem. Piwu Cześć!
  5. Częstochowski Krąg Lokalny Towarzystwa Promocji Kultury Piwa BRACTWO PIWNE zaprasza piwowarki i piwowarów domowych do wzięcia udziału w Jubileuszowym X Częstochowskim Konkursie Piw Domowych Bractwa Piwnego Termin konkursu będzie zgodny z IV Częstochowskim Festiwalem Piwa (szczegóły wkrótce). Kategorie Konkursowe: 1. Double India Pale Ale (DIPA) – zwane również jako Imperial India Pale Ale. Od klasycznej „IPY” różni się jeszcze większą chmielowością i większą zawartością alkoholu. DIPA warzona jest na bazie słodów Pale Ale, które powinny stanowić 80-90% całego zasypu. Najczęściej używa się chmieli amerykańskich, rzadziej są to chmiele angielskie lub inne szlachetne odmiany. Preferowane drożdże to takie, które dają czysty profil piwa, ewentualnie lekko estrowy. W aromacie dominuje chmielowość, cytrusy i kwiaty, jednakże z uwagi na wielokrotne chmielenie mogą wystąpić aromaty żywiczne, trawiaste i drewna, a także nuty brzoskwini, marakui, rodzynków, karmelu i ziół. Barwa zawiera się w granicach od złotej, poprzez pomarańczową, bursztynową, rubinową, aż do miedzianej. W smaku podobnie do aromatu dominuje chmielowość, cytrusy, żywice, orzechy, karmel. Alkohol wyczuwalny, ale nie dominujący. Parametry - według których piwo będzie oceniane: Ekstrakt początkowy: 16,0-20,5 °Blg Ekstrakt końcowy: 2,1-4,6 °Blg Zawartość alkoholu: 7,5-10% obj. Goryczka: 60-120 IBU Barwa: 12-28 EBC Więcej informacjo na stronie: https://www.bjcp.org/2008styles/style14.php https://pspd.org.pl/wp-content/uploads/2015/07/style-pspd-2013.pdf 2. American Barley Wine – dosłownie oznacza Amerykańskie Wino Jęczmienne. Nazwa tego piwa nawiązuje do jego winnego charakteru, czyli dużej mocy oraz złożonego aromatu. Jest to piwo ciężkie, treściwe o mocnym słodowo-owocowym profilu – zrównoważonym przez goryczkę chmielową, zazwyczaj długo leżakowane. Kolor zawiera się w przedziale od jasno-bursztynowego do miedzianego (rzadziej brązowy). Parametry - według których piwo będzie oceniane: Ekstrakt początkowy: 19,3 – 28,1°Blg Ekstrakt końcowy: 4,1 – 7,6°Blg Zawartość alkoholu: 8 – 12% obj. Goryczka: 50 – 120 IBU Barwa: 20- 40 EBC Więcej informacjo na stronie: https://www.wiki.piwo.org/American_Barleywine 3. Porter Bałtycki – to piwo charakterystyczne dla basenu Morza Bałtyckiego. Jego geneza wywodzi się wprost z porteru angielskiego (Brown Porter), jednakże w przeciwieństwie do swojego przodka – jest piwem dolnej fermentacji. Ponadto charakteryzuje się zdecydowanie większą zawartością alkoholu. W aromacie można wyczuć nuty słodowe, karmelowe, toffi, orzechowe, tostowe, a także zapachy przypominające suszone śliwki, rodzynki, wiśnie, a nawet aromaty winne i porto. Warto zwrócić uwagę na brak aromatów chmielowych. Kolor waha się w granicach ciemno-czerwono-miedzianego, aż do nieprzejrzystego ciemno- brązowego. Smak tak jak aromat powinien być słodowy. Ponadto wyczuć można wszelkiego rodzaju posmaki karmelu, toffi, orzechów, melasy, lukrecji, a także porzeczek i ciemnych owoców. Mile widziana delikatna wytrawność z odrobiną palonej kawy na finiszu. Parametry - według których piwo będzie oceniane: Ekstrakt początkowy: 14,7 - 22°Blg Ekstrakt końcowy: 4,2 – 6°Blg Zawartość alkoholu: 5.5 – 9.5% obj. Goryczka: 20–40 IBU Barwa: 33 – 60 EBC Więcej informacjo na stronie: https://www.wiki.piwo.org/Baltic_Porter 4. Belgian Tripel – historycznie warzony był przez trapistów w Westmalle. Wśród piw klasztornych jest stosunkowo młody, ponieważ powstał w XX wieku. Tripel jest piwem górnej fermentacji, z wysoką zawartością alkoholu. Receptura powinna być oparta na zasypie z jasnych słodów z dodatkiem białego cukru, przy użyciu drożdży belgijskich. Jeśli chodzi o chmielenie, to zazwyczaj używa się szlachetnych odmian np. Styrian Goldings. Przy degustacji możemy wyczuć złożone aromaty przyprawowe i estry owocowe, natomiast aromaty alkoholowe są delikatne. Podobnie sprawa dotyczy smaku. Dominuje połączenie przypraw, owoców, w mniejszym stopniu smaków alkoholowych. Belgian Tripel charakteryzuje się barwą od ciemnożółtej do ciemnozłotej. Jest klarowny, średnio treściwy i dobrze wysycony. Parametry - według których piwo będzie oceniane: Ekstrakt początkowy: 18,2 - 20,5°Blg Ekstrakt końcowy: 2,1 - 3,6°Blg Zawartość alkoholu: 7,5-9,5% obj. Goryczka: 20 – 40 IBU Barwa: 8-14 EBC Więcej informacjo na stronie: https://www.wiki.piwo.org/Belgian_Tripel 5. Piwo Grodziskie – jest jednym w pełni polskim piwem, w dodatku jednym z najstarszych piw w Europie. Jego nazwa pochodzi od Grodziska Wielkopolskiego, w którym warzono go już w XIV wieku. Grodziskie to jasne, lekkie piwo pszeniczne, górnej fermentacji warzone przy użyciu słodu dymionego. Charakterystyczne dla tego piwa jest refermentowanie w butelkach, klarowność z osadem drożdżowym oraz wysokie nasycenie dwutlenkiem węgla. Aby uwarzone piwo było jak najbardziej zbliżone do oryginału należałoby użyć zasypu składającego się 100% słodu pszenicznego delikatnie wędzonego dymem drewna dębowego, jednakże dobre rezultaty daje kompozycja słodów wędzonych bukiem, pszenicznego i pilzneńskiego. Zalecane są chmiele polskie, czeskie lub niemieckie, czyli odmiany takie jak: Lubelski, Żatecki, Hallertauer Mittelfrüh albo Tettnanger. Ponadto należy użyć drożdży górnej fermentacji, o w miarę czystym profilu, nie produkujące dużej ilości estrów i fenoli. Parametry - według których piwo będzie oceniane: Ekstrakt początkowy: 7,0-8,0 °Blg Ekstrakt końcowy: 2,5-3,0 °Blg Zawartość alkoholu: 2,5-3,3 % obj. Goryczka: 20-30 IBU Barwa: 6-12 EBC Więcej informacjo na stronie: https://pspd.org.pl/wp-content/uploads/2015/07/style-pspd-2013.pdf 6. Herbaciana IPA (Tea IPA) – to kolejna wariacja na temat piwa w stylu India Pale Ale. Tym razem przy warzeniu piwa, należy również uwzględnić dodanie liści herbaty. Z uwagi na styl bazowy (IPA) – nasza wersja będzie piwem górnej fermentacji, o intensywnym chmielowo-herbacianym smaku oraz średniej lub dużej zawartości alkoholu. Obfita goryczka oraz różne aromaty będą wynikiem użytych chmieli i liści herbat, wedle pomysłu i upodobań piwowara. Bardzo ważnym aspektem będzie zachowany balans pomiędzy smakiem i aromatem pochodzącym od chmieli i słodów (czasem drożdży), a smakiem i aromatem pochodzącym od herbaty. Ponadto wymagane jest, aby piwowar podał jakiego rodzaju/odmiany herbaty użył. Parametry tak jak dla stylu IPA. Ekstrakt początkowy: 12,4 - 18,2°Blg Ekstrakt końcowy 2,5 -4,6 ºBlg Zawartość alkoholu: 5 –7,5% obj. Goryczka: 40 –70 IBU Barwa: 12 –30 EBC Przy tworzeniu receptury warto posiłkować się stylami American IPA oraz English IPA. 7. Black Rye IPA – czyli Ciemne Żytnie IPA. W przypadku tego piwa bazowym słodem jest słód Pale ale lub 2-rzędowy, natomiast słód żytni powinien stanowić około 15-20% zasypu. Aromat Black Rye IPA powinien pochodzić w głównej mierze od chmieli. Wyszczególnić można nuty cytrusowe, żywiczne, sosnowe, jagodowe, melonowe, a także kwiatowe, ziołowe, trawiaste, czy też określane jako owoców tropikalnych i pestkowych. Połączenie piwa ciemnego i żytniego może skutkować pojawieniem się nut lekko kawowych, czekoladowych czy tostowych. Ponadto może występować pieprzowy aromat słodu żytniego oraz nuta słodowo-zbożowa. Kolor powinien zwierać się w zakresie od ciemno-brązowego do czarnego. Z kolei piana powinna być lekko brązowa do brązowa i powinna się utrzymywać. Piwo powinno być klarowne, czasem lekko mgliste lub opalizujące. Smak Black Rye Ipa powinien kierować się w stronę średniej do wysokiej chmielowości. Tak jak w przypadki aromatu, można wyróżnić całą paletę doznań, począwszy od tropikalnych owoców, poprzez cytrusy, sosnę, skończywszy na aromatach pochodzących od ciemnych słodów (lekko karmelowy, toffi). Z kolei słody mogą wnieść posmaki zbożowe, tostowe. Ponadto pożądane jest lekka przyprawowość pochodząca od słodu żytniego. Goryczka od średnio-wysokiej do bardzo wysokiej. Odczucie goryczki może być wzmocnione przez ciemne słody. Odczucie w ustach powinno być średnio lekkie do średniej treściwości. Stopień nagazowania średni do średnio wysokiego. Black Rye IPA należy do piw zdecydowanie chmielowych i gorzkich, umiarkowanie mocnych, z chmielowością stylu American IPA. Ponadto jest dużo ciemniejsze od amerykańskiej wersji, jednakże bez mocnego palonego charakteru. Co najistotniejsze żytni charakter powinien być wyczuwalny. Parametry - według których piwo będzie oceniane: Ekstrakt początkowy: 12,4 – 20,5°Blg Ekstrakt końcowy 2,6 – 4,6°Blg Zawartość alkoholu: 5,5 – 9,0% obj. Goryczka: 50 -90 IBU Barwa: 49 – 79 EBC Warto posiłkować się stylem Black IPA oraz Rye IPA http://www.bjcp.org/style/2015/21/21B/specialty-ipa-black-ipa/ http://www.bjcp.org/style/2015/21/21B/specialty-ipa-rye-ipa/ 8. Piwo Ziołowe – Gruit Gruit jest piwem historycznym, którego rodowód sięga czasów średniowiecza. Gdy właściwości chmielu nie były odkryte, do warzenia piwa stosowano zioła. Gruit można określić jako specjalną mieszankę ziół, która miała nadać piwu smak i aromat, a także przedłużyć jego przydatność do spożycia. Podstawowymi składnikami mieszanki była woskownica europejska, krwawnik pospolity i bagno zwyczajne, czyli dziki rozmaryn. Do pozostałych ziół używanych przy produkcji gruita należą: bylica pospolita, szanta zwyczajna, bluszczyk kurdybanek, wrzos zwyczajny, dziurawiec zwyczajny, jagody jałowca, przytulia, nasiona kminku zwyczajnego, bylica piołun, lawenda. Później stosowano także: cynamon, oregano, imbir, biedrzeniec anyż, gałkę muszkatołową. Poszczególne zioła, przyprawy, a nawet jagody nadawały piwu bogatego smaku i aromatu, a nawet goryczki. Niektóre kompozycje ziół były wysoce odurzające, narkotyczne, a nawet afrodyzjakalne i psychotropowe, gdy były spożywany w odpowiednich ilościach. Gruit z uwagi na swój nietypowy charakter nie posiada „sztywnych” parametrów, typu: ekstrakt początkowy, końcowy, zawartość alkoholu, goryczka, czy też barwa. Z tego względu uczestnik konkursu musi określić styl bazowy (ew. słody) oraz mieszankę ziół jakich użył przy warzeniu. Mile widziany jest szerszy opis, który pozwoli na właściwą ocenę piwa. Źródła: https://birofilia.org/historie/co-to-jest-gruit.html http://chmielenie.blogspot.com/2014/12/gruit.html https://en.wikipedia.org/wiki/Gruit https://www.craftbeer.com/craft-beer-muses/gruit-ales-beer-before-hops https://www.bjcp.org/styles04/Category21.php 9. Cydr – zwany jabłecznikiem – jest napojem alkoholowym, powstającym w procesie fermentacji soku z dojrzałych jabłek. Wygląd cydru mieści się w granicach od mętnego do klarownego, a zawartość alkoholu od 1,2% do nawet 8,5% obj. Jest fermentowany przy udziale drożdży górnej fermentacji. Cydr powinien być odfermentowany średnio- w kierunku do wysokiego. Profil cydru określa się jako czysty, nie powinny występować nieprzyjemne aromaty. Stopień wysycenia dowolny, jednakże pamiętać należy o wysokiej pijalności trunku. W aromacie zdecydowanie powinny przodować estry owocowe, aromaty jabłek, gruszek, winogron, moreli, a także porzeczek, śliwek, czy rodzynek. Dopuszczalne są niewielkie ilości aromatów kwiatowych, miodowych, trawiastych, ziołowych. W smaku cydr charakteryzuje się kwaskowatością, wytrawnością i zbalansowaną lekką słodyczą. Spodziewać się można smaków owocowych, od niskiego do wysokiego poziomu. Mogą również pojawić się posmaki ziołowe, skórkowe, przyprawowe i przypiekane, które wprowadzić mogą goryczkę. Wszelkiego rodzaju posmaki chemiczne, medyczne, grzybowe, siarkowe są niepożądane. Odczucie w ustach – wytrawne, półwytrawne. Jeśli występuje rozgrzewanie alkoholowe, to jego poziom powinien być niski. Treściwość od niskiej do wysokiej. Zauważalne jest ściąganie i wysuszanie jamy ustnej oraz cierpkość na niskim, średnim poziomie. Cydr oczywiście nie jest piwem, ale z uwagi na duże zainteresowanie został wprowadzony do konkursu. Jest kategorią otwartą (oczywiście w ramach ustawowej definicji cydru). Przy zgłoszeniu wprowadzamy wymóg napisania kilka słów o swoim cydrze, aby można było go właściwie ocenić. Źródła: http://prawo.sejm.gov.pl/isap.nsf/download.xsp/WDU20111200690/O/D20110690.pdf https://pl.wikipedia.org/wiki/Cydr http://paragrafwkieliszku.pl/czym-jest-cydr/ https://wkpd.waw.pl/wp-content/uploads/2017/11/171103-opis-stylu-Pomona-2018-1.pdf 10. Piwo niskoalkoholowe - Celem tej kategorii jest popularyzowanie piw o niskiej zawartości alkoholu. Do konkursu piwowarzy mogą zgłaszać smaczne, dobrze pijalne piwa o zawartości alkoholu od 0 do 4 ABV%. Piwa zgłoszone do konkursu, po ewentualnym przeprowadzeniu wstępnych eliminacji, zostaną zbadane laboratoryjnie w celu uzyskania dokładnej zawartości alkoholu. Ponieważ jest to szeroka kategoria, wprowadzamy wymóg napisania kilka słów w zgłoszeniu o piwie, aby sprawiedliwie i precyzyjnie ocenić piwo - styl, słody, dodatki. Kontakt: ckpdbp@gmail.com Kolejne informacje dotyczące konkursu niebawem. Piwu Cześć!
×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.