takijiro

2565 - Kölsch? True top cropping yeast similar to Alt strains. Produces slightly more fruity/winey characteristics. Fruitiness increases with temperature increase. Low or no detectable diacetyl production. Also ferments well at cold 55° - 60° F range (13-16° C). Used to produce quick-conditioning pseudo-lager beers. Requires filtration or additional settling time to produce bright beers. Origin: Flocculation: low Attenuation: 73-77% Temperature Range: 56-70° F (13-21° C) Alcohol Tolerance: approximately 10% ABV Styles: American Wheat or Rye Beer Berliner Weisse Biere de Garde Cream Ale Düsseldorf Altbier Fruit Beer Kölsch Northern German Altbier Spice, Herb, or Vegetable Beer Szczep namnażający się w naprawdę wysokim stopniu, podobny do szczepów Alt. Daje nieco bardziej owocowy/winny charakter. Owocowość zwiększa się wraz ze wzrostem temperatury. Niski lub niewyczuwalny diacetyl. Dobrze fermentuje także w niskich zakresach 55° - 60° F (13-16° C). Używany do produkcji szybko kondycjonowanych pseudo-lagerów. Wymaga filtracji lub dodatkowego czasu na opadnięcie osadu aby dać piwa jasne. Pochodzenie: Flokulacja: niska Odfermentowanie: 73%-77% Zakres temperatur: 56-70 F, 13-21 C Tolerancja na alkohol: około 10% Style: American Wheat or Rye Beer Berliner Weisse Biere de Garde Cream Ale Düsseldorf Altbier Fruit Beer Kölsch Northern German Altbier Spice, Herb, or Vegetable Beer

1968 - London ESB Ale? This extremely flocculent yeast produces distinctly malty beers. Attenuation levels are typically less than most other yeast strains making for a slightly sweeter finish. Ales produced with this strain tend to be fairly fruity. Fruitiness will increase with higher fermentation temperatures (70-74F, 21-23C). Diacetyl production is noticeable and a thorough rest is necessary. Yeast traps trub easily and autolysis during storage is accelaerated. A very good cask conditioned ale strain due to rapid and complete flocculation. Brilliantly bright beers are easily achieved without any filtration. Origin: Flocculation: Very High Attenuation: 67-71% Temperature Range: 64-72F, 18-22 C Alcohol Tolerance: 10% ABV Styles: English Barleywine English IPA Extra Special/Strong Bitter (English Pale Ale) Fruit Beer Mild Old Ale Southern English Brown Special/Best/Premium Bitter Spice, Herb, or Vegetable Beer Standard/Ordinary Bitter Wood-Aged Beer Te ekstremalnie flokulujące drożdże dają znacznie słodowe piwa. Stopień odfermentowania jest zwykle niższy od większości innych szczepów drożdży co daje lekko słodszy koniec. Ale zrobione z pomocą tego szczepu ma tendencję do bycia całkiem owocowym. (Całkiem takie jak w "całkiem, całkiem" a nie w 100%) Owocowość zwiększy się w przypadku wyższych temperatur fermentacji (70-74F, 21-23C). Produkcja diacetylu jest zauważalna i w związku z tym konieczna jest przerwa. Drożdże wiążą osad* bardzo łatwo i autoliza podczas przechowywania jest przyspieszona. Szczep do uzyskania bardzo dobrych ale kondycjonowanych w beczkach z powodu gwałtownej i pełnej flokulacji. Olśniewająco jasne piwa są łatwo uzyskiwane bez żadnej filtracji. Pochodzenie: Flokulacja: Bardzo wysoka Odfermentowanie: 67%-71% Zakres temperatur: 64-72 F, 18-22 C Tolerancja na alkohol: 10% Style: English Barleywine English IPA Extra Special/Strong Bitter (English Pale Ale) Fruit Beer Mild Old Ale Southern English Brown Special/Best/Premium Bitter Spice, Herb, or Vegetable Beer Standard/Ordinary Bitter Wood-Aged Beer

1728 - Scottish Ale? Ideally suited for Scottish-style ales, and high-gravity ales of all types. Can be estery with warm fermentation temperatures. Origin: Flocculation: high Attenuation: 69-73% Temperature Range: 55-75° F (13-24° C) Alcohol Tolerance: approximately 12% ABV Styles: American Barleywine Baltic Porter Braggot Christmas/Winter Specialty Spiced Beer Foreign Extra Stout Imperial IPA Old Ale Other Smoked Beer Russian Imperial Stout Scottish Export 80/- Scottish Heavy 70/- Scottish Light 60/- Strong Scotch Ale Wood-Aged Beer Idealnie dopasowane dla ale w stylu szkockim i wszystkich typów ale o wysokim ekstrakcie początkowym. Mogą być estrowe przy wyższych temperaturach fermentacji. Pochodzenie: Flokulacja: wysoka Odfermentowanie: 69%-73% Zakres temperatur: 55-75 F, 13-24 C Tolerancja na alkohol: około 12% Style: American Barleywine Baltic Porter Braggot Christmas/Winter Specialty Spiced Beer Foreign Extra Stout Imperial IPA Old Ale Other Smoked Beer Russian Imperial Stout Scottish Export 80/- Scottish Heavy 70/- Scottish Light 60/- Strong Scotch Ale Wood-Aged Beer

1335 - British Ale II? Typical of British and Canadian ale fermentation profile with good flocculating and malty flavor characteristics, crisp finish, clean, fairly dry. Origin: Flocculation: high Attenuation: 73-76% Temperature Range: 63-75° F (17-24° C) Alcohol Tolerance: approximately 10% ABV Styles: American Brown Ale Brown Porter Cream Ale Dry Stout English Barleywine English IPA Extra Special/Strong Bitter (English Pale Ale) Foreign Extra Stout Irish Red Ale Northern English Brown Ale Special/Best/Premium Bitter Standard/Ordinary Bitter Typowe dla brytyjskiego i kanadyjskiego profilu fermentacji ale charakteryzujące się dobrą flokulacją i słodowym smakiem, rześkim końcem, świeże, całkiem wytrawne. Pochodzenie: Flokulacja: wysoka Odfermentowanie: 73%-76% Zakres temperatur: 63-75 F, 17-24 C Tolerancja na alkohol: około 10% Style: American Brown Ale Brown Porter Cream Ale Dry Stout English Barleywine English IPA Extra Special/Strong Bitter (English Pale Ale) Foreign Extra Stout Irish Red Ale Northern English Brown Ale Special/Best/Premium Bitter Standard/Ordinary Bitter

1332 - Northwest Ale? One of the classic ale strains from a Northwest U.S. Brewery. Produces malty and mildly fruity ale with good depth and complexity. Origin: Flocculation: high Attenuation: 67-71% Temperature Range: 65-75° F (18-24° C) Alcohol Tolerance: approximately 10% ABV Styles: American Amber Ale American Barleywine American Brown Ale American IPA American Pale Ale American Stout Blonde Ale Classic American Pilsner Fruit Beer Imperial IPA Spice, Herb, or Vegetable Beer Jeden z klasycznych szczepów typu ale z Northwest U.S. Brewery. Daje słodowe i średnio-owocowe ale z głębią i kompleksowością. Pochodzenie: Flokulacja: wysoka Odfermentowanie: 67%-71% Zakres temperatur: 65-75 F, 18-24 C Tolerancja na alkohol: około 10% Style: American Amber Ale American Barleywine American Brown Ale American IPA American Pale Ale American Stout Blonde Ale Classic American Pilsner Fruit Beer Imperial IPA Spice, Herb, or Vegetable Beer

1318 - London Ale III? From traditional London brewery with great malt and hop profile. True top cropping strain, fruity, very light, soft balanced palate, finishes slightly sweet. Origin: Flocculation: high Attenuation: 71-75% Temperature Range: 64-74° F (18-23° C) Alcohol Tolerance: approximately 10% ABV Styles: American Amber Ale English Barleywine English IPA Extra Special/Strong Bitter (English Pale Ale) Mild Oatmeal Stout Old Ale Scottish Export 80/- Scottish Heavy 70/- Scottish Light 60/- Southern English Brown Special/Best/Premium Bitter Standard/Ordinary Bitter Sweet Stout Z tradycyjnego browaru Londyńskiego ze świetnym profilem słodu i chmielu. Szczep namnażający się w naprawdę wysokim stopniu, owocowy, bardzo lekki, delikatnie zbalansowany posmak na podniebieniu, zakończenie lekko słodkie. Pochodzenie: Flokulacja: wysoka Odfermentowanie: 71%-75% Zakres temperatur: 64-74 F, 18-23 C Tolerancja na alkohol: około 10% Style: American Amber Ale English Barleywine English IPA Extra Special/Strong Bitter (English Pale Ale) Mild Oatmeal Stout Old Ale Scottish Export 80/- Scottish Heavy 70/- Scottish Light 60/- Southern English Brown Special/Best/Premium Bitter Standard/Ordinary Bitter Sweet Stout

1272 - American Ale II? With many of the best qualities that brewers look for when brewing American styles of beer, this strain?s performance is consistent and it makes great beer. Fruitier and more flocculent than Wyeast 1056 American Ale yeast, slightly nutty, soft, clean with a slightly tart finish. Ferment at warmer temperatures to accentuate hop character with intense fruitiness, or ferment cool for clean, light citrus character. Expect good attenuation, but this will vary with grist makeup, mashing protocol, or other wort characteristics. Reliably flocculent, producing bright beer without filtration. Origin: Flocculation: High Attenuation: 72-76% Temperature Range: 60-72F, 15-22C Alcohol Tolerance: 10% ABV Styles: American Amber Ale American Brown Ale American IPA American Pale Ale American Stout Blonde Ale Fruit Beer Imperial IPA Wood-Aged Beer Zachowując najlepsze cechy jakich piwowarzy poszukują warząc piwa w stylu amerykańskim ten szczep pracuje w sposób jednostajny dając wyśmienite piwa. Bardziej owocowe i bardziej flokulujące niż drożdże Wyeast 1056 American Ale, lekko orzechowe, delikatne, świeże z lekko kwaśnawym końcem. Można fermentować w wyższych temperaturach w celu zwiększenia posmaku chmielu i intensywniejszej owocowości lub w temperaturach niższych dla świeżego, lekko cytrusowego charakteru. Spodziewane jest dobre odfermentowanie ale zależy to od składu zasypu, procesu zacierania lub innych czynników brzeczki. Flokulują na sensownym poziomie dając jasne piwo bez filtracji. Pochodzenie: Flokulacja: wysoka Odfermentowanie: 72%-76% Zakres temperatur: 60-72 F, 15-22 C Tolerancja na alkohol: 10% Style: American Amber Ale American Brown Ale American IPA American Pale Ale American Stout Blonde Ale Fruit Beer Imperial IPA Wood-Aged Beer

1187 - Ringwood Ale? Great yeast strain with unique fermentation and flavor characteristics. Distinct fruit ester and high flocculation provide a malty complex profile, also clears well. Thorough diacetyl rest is recommended after fermentation is complete. Origin: Flocculation: High Attenuation: 68-72% Temperature Range: 64-74F, 18-23C Alcohol Tolerance: 10% ABV Styles: American IPA American Stout Fruit Beer Mild Oatmeal Stout Southern English Brown Świetny szczep drożdży z unikatową charakterystyką fermentacji i smaku. Znaczne estry owocowe i wysoka flokulacja dają kompleksowy profil słodowy, a także dobrze się klarują. Zalecana jednak jest przerwa diacetylowa po zakończonej fermentacji. Pochodzenie: Flokulacja: wysoka Odfermentowanie: 68%-72% Zakres temperatur: 64-74 F, 18-23 C Tolerancja na alkohol: 10% Style: American IPA American Stout Fruit Beer Mild Oatmeal Stout Southern English Brown

1099 - Whitbread Ale? A mildly malty and slightly fruity fermentation profile; not as tart and dry as 1098 and much more flocculent. Clears well without filtration. Low fermentation temperatures will produce a clean finish with a very low ester profile. Origin: Flocculation: High Attenuation: 68-72% Temperature Range: 64-75F, 18-24C Alcohol Tolerance: 10% ABV Styles: Blonde Ale English IPA Extra Special/Strong Bitter (English Pale Ale) Oatmeal Stout Southern English Brown Special/Best/Premium Bitter Standard/Ordinary Bitter Sweet Stout Średnio-słodowy i lekko owocowy profil fermentacji; nie tak kwaśne ani wytrawne jak 1098 i dużo bardziej flokulujące. Klarujące się dobrze bez filtracji. Niskie temperatury fermentacji będą produkowały świeży koniec z nikłym profilem estrowym. Pochodzenie: Flokulacja: wysoka Odfermentowanie: 68%-72% Zakres temperatur: 64-75 F, 18-24 C Tolerancja na alkohol: 10% Style: Blonde Ale English IPA Extra Special/Strong Bitter (English Pale Ale) Oatmeal Stout Southern English Brown Special/Best/Premium Bitter Standard/Ordinary Bitter Sweet Stout

1056 - American Ale? Very clean, crisp flavor characteristics. Low fruitiness and mild ester production. Slightly citrus like with cool (60-66F, 15-19C) fermentation temperatures. Versatile yeast, which produces many beer styles allowing malt and hop character to dominate the beer profile. Flocculation improves with dark malts in grain bill. Normally requires filtration for bright beers. DE or pad filtration recommended. Origin: Flocculation: Medium-Low Attenuation: 73-77% Temperature Range: 60-72F, 15-22C Alcohol Tolerance: 10% ABV Styles: American Amber Ale American Barleywine American Brown Ale American IPA American Pale Ale American Stout Braggot Brown Porter Christmas/Winter Specialty Spiced Beer Cream Ale Dry Stout Fruit Beer Imperial IPA Irish Red Ale Other Smoked Beer Russian Imperial Stout Spice, Herb, or Vegetable Beer Strong Scotch Ale Wood-Aged Beer Bardzo świeży, rześki smak. Niska owocowość i średnia produkcja estrów. Lekko cytrusowe z chłodnymi temperaturami fermentacji (15 -19 C). Użyteczne w przypadku wielu styli pozwalające słodowi i chmielowi na zdominowanie profilu piwa. Flokulacja poprawia się w przypadku obecności ciemnych słodów w zasypie. Zwyczajowo wymaga filtracji dla jasnych piw. Pochodzenie: Flokulacja: Średnia do niskiej Odfermentowanie: 73%-77% Zakres temperatur: 60-72 F, 15-22 C Tolerancja na alkohol: 10% Style: American Amber Ale American Barleywine American Brown Ale American IPA American Pale Ale American Stout Braggot Brown Porter Christmas/Winter Specialty Spiced Beer Cream Ale Dry Stout Fruit Beer Imperial IPA Irish Red Ale Other Smoked Beer Russian Imperial Stout Spice, Herb, or Vegetable Beer Strong Scotch Ale Wood-Aged Beer

Tego właśnie nie rozumiem, nie kwas więc szkodliwe tylko opary przy gorącej wodzie. :? Kto oglądał Fight Club ten wie jak takie oparzenie (mniej więcej wygląda). Kwas też nie "wypala" od razu, też go można zmyć. B. szybko działa natomiast perhydrol pozostawiając białe rączki. Makaron był szybszy

Puenta jest taka: - nie masz zbyt dużych zabrudzeń, boisz się pracy ze środkami żrącymi, nie masz dostępu do NaOH, nie chce ci się dokładnie przepłukiwać --> soda oczyszczona w innym przypadku NaOH, oczywiście w umiarze (z niektórymi plastikami wchodzi w reakcje, bądź nadżera, osłabia ścianki). Skłaniam się ku NaOH bo oprócz usunięcia osadu dezynfekuje w pewnym stopniu, trzeba tylko dokładnie wypłukać albo zneutralizować ale nie mocnymi kwasami bo przeholuje się w drugą stronę. Nie polecam kreta bo czort wie jaką czystość ma zawarty w nim NaOH, lepiej kupić w chemicznym czysty NaOH, chyba że ktoś ma dostęp do taniego cz.d.a.

Postaram się zebrać szczątki z pola bitwy do kupy i zobaczymy co z tego powstanie. W przypadku rozpuszczenia sody oczyszczonej (NaHCO3) we wrzątku (w zimnej wodzie tym bardziej) nie powstaje NaOH. Powstaje Na2CO3, gazuje bo istotnie wydziela się CO2 a pH ma zasadowe bo pochodzi od mocnej zasady i słabego kwasu. Roztwór zachowuje się tak jakby zawierał NaOH jednak nie jest tak żrący. Może posłużyć do czyszczenia, jest jednak delikatniejszy (może nie poradzić sobie z poważniejszymi zabrudzeniami) a przede wszystkim bezpieczny dla nas (o ile oczywiście nie wypijemy przesadnie dużych ilości). And that's all folks. W oczekiwaniu na akceptację bnp ...

Skruszony i uginający się pod karzącym wzrokiem mamrocze, że to w ramach przestrogi wszystkich chętnych wypróbowania w/w metod. A co do dyskusji to doszliśmy do wspólnych wniosków. Cytując bnp

Wolę wydzielony wątek. Niestety informacje zawarte na forach, do których linki kolega zapodał są o kant tyłka roztrzaskać. Jestem w stanie toczyć aż do upadłego batalię o to, że w warunkach przez nas omawianych nie powstaje NaOH. Wystarczy spojrzeć na sposób otrzymywania NaOH i jego właściwości --> higroskopijny i pochłania CO2 czyli i tak zaraz po powstaniu w atmosferze wysyconej CO2 robiłby się z niego Na2CO3 a po dalszym wysyceniu NaHCO3. Nie wiem czy kolega dysponuje środkami lub czy ma dostęp ale można to sprawdzić na kilka sposobów. Najprościej chyba sprawdzić to w ten sposób: - do wody destylowanej (może być kranówa) o temp. min. 60°C dosypać NaHCO3 tak aby całość się rozpuściła i trzymać w min. 60°C do ustania gazowania, bąbelkowania - odparować wodę uzyskując substancję stałą (wg. mnie Na2CO3, wg. bnp NaOH) - i teraz jeżeli rację ma bnp to po wsypaniu tej substancji do kwasu solnego (HCl) substancja rozpuści się bez żadnych dodatkowych atrakcji, dając wedle wzoru NaOH + HCl --> NaCl + H2O czyli roztwór wodny zwykłej soli stołowej NIE PRÓBOWAĆ ANI NIE STOSOWAĆ DO PRZYPRAWIANIA, NAJLEPIEJ OD RAZU PO ZAKOŃCZENIU DOŚWIADCZENIA WYLAĆ jeżeli natomiast racja jest po mojej stronie to reakcja zajdzie podobnie, jednak z wytworzeniem piany z CO2 wg. wzoru: Na2CO3 + 2 HCl --> 2 NaCl + H2O + CO2 POWSTAŁEGO ROZTWORU NIE UŻYWAĆ DO CELÓW SPOŻYWCZYCH NAJLEPIEJ OD RAZU WYLAĆ Jest też sposób z uzyskiwaniem osadu ale wymaga pracy ze związkami trującymi i wymaga ostrożności więc podać mogę tylko teorię jeśli ktoś jest chętny.

Oj bo będę gryzł. To ja przypomnę koledze http://pl.wikipedia.org/wiki/Dysocjacja_elektrolityczna NIE NALEŻY mylić jej z hydrolizą Tak myślałem, że właśnie o to chodzi. NaHCO3 jest nietrwałą solą. W przypadku dodania do wody (mam na myśli zwykłą bez dodatku kwasów, zasad, innych soli [w tym przypadku może wytrącać się osad]) następuje dysocjacja ! ALE gdy woda ma temp. już 60°C NaHCO3 jako słaba sól przechodzi w związek stabilniejszy czyli Na2CO3 i stąd to gazowanie : 2 NaHCO3 -> Na2CO3 + H2CO3 i tu już kolega ma rację H2CO3 jest słabe a do tego mamy 60°C czyli rozpuszczalność w wodzie jest mniejsza więc H2CO3 rozkłada się na H2O i CO2. miałem na myśli stare oranżady i oranżady produkcji domowej no comment i koledze na zgodę PS. węglan amonu http://pl.wikipedia.org/wiki/W%C4%99glan_amonu i z linka jaki kolega podał odnośnie proszku do pieczenia:

Od kiedy ? W przypadku dodania do wody nastąpi dysocjacja na Na+ i HCO3-. Gdyby prawdą było to co napisałeś wypicie oranżady byłoby niemożliwe - w zależności od ilości NaHCO3 mocniej lub słabiej wypalałoby przełyk. Poza tym proszek do pieczenia to owszem węglan ale amonu i działa na zasadzie termicznego rozkładu czyli woda mu niepotrzebna.

Tak to właśnie jest jak się robi a nie patrzy:ble: No ale mam na przyszłość nauczkę - dogłębniej buszować po forum.

Nie znalazłem przetłumaczonego (nie szukałem zbyt dokładnie), więc daję od siebie. Reszta wieczorem. Komentarze mile widziane. Tłumaczę z głowy i staram się dokładnie ale pewna ilość błędów może się pojawić. Nie psioczyć tylko pokazać błąd i powiedzieć co powinno być. Mam chwilę czasu więc jak ktoś, coś z ang na pl niech zapoda link jak mu moja translacja odpowiada. Zacieranie dekokcyjne Zacieranie dekokcyjne jest typem zacierania, w którym różne temperatury zacierania osiągane są poprzez usuwanie części zacieru, gotowanie go w osobnym naczyniu a następnie używaniu jak wody infuzyjnej do podgrzania pozostałości zacieru. Jest to tradycyjne w wielu kontynentalnych europejskich stylach piwa, szczególnie w Niemczech i Czechach. Zacieranie dekokcyjne nie jest powszechne wsród piwowarów domowych, jako czaso- i energochłonny proces. Z.D. jest w zasadzie krokowym zacieraniem infuzyjnym gdzie część śruty jest podgrzewana razem z wodą infuzyjną. Podczas gdy zabiera więcej czasu i wymaga dodatkowego mieszania jest procesem, który może być stosowany przez większość piwowarów domowych. Historia Z. D. odnosi się do usuwania części zacieru, gotowania jej i zawrócenia jej do głównego zacieru w celu podniesienia temperatury do następnej przerwy. Ten proces pochodzi z czasów gdy jakość słodu nie była stała i brak było możliwości pomiaru temperatury. Długie gotowanie ziarna w większym stopniu udostępnia skrobie enzymom. Jest to szczególnie istotne dla słodów niemodyfikowanych (modyfikowanych częściowo), których ściany komórkowe nie są osłabione (zniszczone) w takim stopniu jak w przypadku zmodyfikowanych lub "przemodyfikowanych" słodów. Gotowanie konkretnej porcji zacieru i zwracanie jej go zacieru głównego w celu podniesienia temperatury pomagało także ciągłości (konsystencji ?) temperatur zacierania zanim dostępne były termometry. Chemia DZiś większość słodów europejskich jest generalnie zmodyfikowana w znacznym stopniu i może być używana w krokowym zacieraniu infuzyjnym lub nawet pojedynczym zacieraniu infuzyjnym co usuwa potrzebę Z.D. Mimo tego Z.D. jest wciąż w szerokim użyciu, szczególnie w browarnictwie niemieckim. Wielu piwowarów wierzy, że gotowanie zacieru daje piwu profil smakowy niemożliwy do osiągnięcia w inny sposób. Szczególnie w społeczności piwowarów domowych ma miejsce debata na temat faktycznych dobrodziejstw zacierania wymagającego takiego nakładu pracy jak Z.D. Wielu twierdzi, że przy użyciu obecnie dostępnych piwowarowi domowemu słodów Z.D. nie czyni żadnej różnicy, a gdyby nawet to i tak można osiągnąć ten sam efekt przy użyciu słodów specjalnych. W końcu jednak każdy piwowar musi ocenić przydatność Z.D. dla niego lub niej samej. Procedura Podstawowa procedura Z.D. jest bardzo prosta. Woda dodawana jest do śruty do osiągnięcia początkowej temperatury zatarcia. Po zakończeniu pierwszej przerwy, porcja ziarna i wody jest zbierana z kotła zaciernego do innego naczynia, w którym doprowadzana jest do wrzenia. Porcja zbierana, która często może stanowić jedną trzecią całości zacieru nazywana jest dekoktem. Z.D. może wymagać mieszania podczas ogrzewania w celu uniknięcia przegrzewania ziarna co stanowi dodatkową pracę podczas zacierania. Kolejne etapy dekokcji wydłużają czas zacierania ponieważ w przeciwieństwie do wody infuzyjnej w etapowym zacieraniu infuzyjnym, woda nie może być podgrzewana w trakcie przerwy. Po zagotowaniu, dekokt zwracany jest do kotła zaciernego w celu osiągnięcia temperatury odpowiedniej dla kolejnej przerwy. Przykładowe schematy Z.D. Ta sekcja zawiera omówienia przykładowych schematów Z.D., zawierających pojedyncze, podwójne, potrójne dekokcje. Piwowar powinien mieć na uwadze, że część schematów jest lepiej dopasowana do użytku ze wspólczesnymi, dobrze zmodyfikowanymi europejskimi słodami niż inne. Potrójna dekokcja Dekokcja potrójna jest przodkiem wszystkich dekokcji. W taki sposób warzone były pierwsze Pilsnery w Pilznie, i w taki sposób wiele tradycyjnych browarów niemieckich warzy swoje ciemne piwa takie jak Munich Dunkel, Bock, Doppelbock aż do dziś. Potrójna dekokcja składa się z 3 głównych przerw: zakwaszającej (kwaśnej), białkowej, scukrzającej. W każdej z tych przerw, dekokt używany jest do osiągnięcia następnej przerwy aż do wysłodzenia brzeczki. Przerwa zakwaszająca jest wygodnym sposobem do ustalenia pH zacieru. Służy ona nie tylko zmniejszeniu pH przez proste użycie fosfatazy i innych działań enzymatycznych, w wyniku których powstają kwasy, ale skoro nie ma tu miejsca żadna aktywność enzymatyczna mająca negatywny wpływ na rezultat końcowy, nie ma pośpiechu w przechodzeniu do następnej przerwy. Istnieje kilkanaście wzorów na obliczenie objętości dekoktu. Niektóre są proste, inne posługują się takimi wskaźnikami jak pojemność cieplna ziarna i kotła zaciernego. Jakkolwiek najprostszą metodą jest oszacowanie objętości dekoktu za pomocą wzoru takiego jak ten: objętość dekoktu = całkowita objętość zacieru * (docelowa temperatura - temp. początkowa) / (temp. wrzenia (gotowania ?) - temp. początkowa) i dodanie 15 - 20%. W zamyśle dekoktujemy więcej zacieru niż to konieczne. Kiedy dekokt jest zwracany do zacieru głównego, nie dodaje się go całego na raz. Zamiast tego dodaje się go porcjami, ciągle kontrolując temperaturę zacieru. Wymaga to dokładnego zamieszania zacieru po dodaniu każdej porcji. Po osiągnięciu docelowej temp. pozostały dekokt zostawia się celem ostudzenia i dodaje na raz, kiedy jego temp. osiągnie poziom możliwie bliski temp. zacieru. Poprzez takie działanie można uznać za dodatkowe czynniki mające wpływ na faktyczną potrzebną objętość dekoktu: parowanie podczas zagotowywania (dekoktu), nieoczekiwany spadek temp. zacieru (głównego) i inne. Gęstość dekoktu zależy od gęst. zacieru gł. Pomimo iż preferencją jest zostawienie sporej ilości płynu w kotle zaciernym, dekokt nie powinien być zbyt gęsty (ziarno powinno być wciąż zanurzone w cieczy) w celu łatwiejszego mieszania i niedopuszczania przegrzania. Jeśli zacier gł. może zachować preferowaną gęstość 3-4 kg/l, dekokt powinien mieć gęstość 2-2.5 kg/l czyli około gęstości standardowego zacieru jednoetapową metodą infuzyjną. Przy takiej gęstości i delikatnym ogrzewaniu tylko nieznaczne mieszanie jest konieczne aby zapobiec przegrzewaniu. W przypadku większych zasypów (high gravity beers, piw o dużym ekstrakcie (Blg) początkowym) gęstość zacieru może być ograniczana przez objętość kotła zaciernego. Wszystkie schematy znajdujące się tutaj zakładają wzrost temp. dekoktu w tempie 1-2 °C/min co jest zgodne z zaleceniami z literatury (fachowej) odnośnie ogrzewania zacieru. Podana jest także przerwa scukrzająca w temp 68 - 72 °C. Celem tej przerwy jest zutylizowanie siły enzymatycznej dekoktu zanim enzymy w nim zawarte zostaną zniszczone poprzez dalsze ogrzewanie. Jest to szczególnie ważne podczas warzenia piw z dużym procentem słabszych enzymatycznie ciemnych słodów podstawowych. Przerwa ta nie musi być utrzymywana w głównej temp. scukrzania. Jest wystarczające przeprowadzenie jej w zakresie alfa amylazy gdzie konwersja zachodzi także znacznie szybciej. Gdy dekokt jest przekonwertowany lub niemal przekonwertowany (test jodowy) podgrzewanie zacieru (głównego) jest wznawiane. W celu przeprowadzenia tej przerwy można naczynie zdjąć z palnika i owinąć w koce dla izolacji. Dekokt jest następnie gotowany przez 10 - 40 minut. Krócej w przypadku jasnych piw, dłużej w przypadku ciemnych. Jeśli podgrzewa się delikatnie w trakcie gotowania, mieszanie konieczne jest tylko okazjonalnie. Podobnie jak w przypadku gotowania brzeczki, nadmierne ilości ciepła dostarczane dekoktowi mogą powodować pojawienie się smaków "przypalenia" w piwie. Jeśli dekokt gotowany jest przez wydłużony okres czasu, straty wynikające z parowania mogą być zrekompensowane dodatkiem wody ( ? która może być także dodana po odebraniu dekoktu z zacieru gł. , co pomaga w rozcieńczeniu i czyni dekokt wygodniejszym w uzyciu ?). Zaraz potem dekokt dodawany jest do zacieru gł. do osiągnięcia przerwy białkowej. Temperatura przerwy i czas przed odebraniem następnego dekoktu powinny zależeć od użytego słodu. Mniej zmodyfikowane słody zyskują na przerwie w temp. bliskiej 50 °C gdzie produkowanych jest więcej aminokwasów - stanowiących główne składniki odżywcze drożdży. W niezbyt zmodyfikowanym słodzie konwersja białka nie została przeprowadzona na tyle by umożliwić wystarczające wypłukanie do brzeczki FAN (free amino nitrogen, wolnego amino azotu ?) bez zastosowania intensywniejszej przerwy białkowej. Jeśli słód jest współczesnym dobrze zmodyfikowanym słodem kontynentalnym, przerwa białkowa powinna zachodzić w temp. zbliżonej do 55 °C a następny dekokt pobrany powinnien zostać 5 - 10 minut po osiągnięciu temp. tejże przerwy. Służy to ochronie większości, średniocząsteczkowych białek, odpowiedzialnych za kształt piwa i formowanie piany (body and head retention). Dekokt pozwalający na krótszą przerwę białkową został opisany dalej. Dekokt pobrany jest raz jeszcze, zatarty podczas kolejnej przerwy i zagotowany, tym razem do osiągnięcia temp. przerwy scukrzającej. Temperatura ta jest zbliżona do temp. przerwy scukrzającej w przypadku jednoetapowego zacierania infuzyjnego lecz ta sama temp., która została użyta w przypadku j.z.i. może nie dać takiego samego stopnia odfermentowania w przypadku Z.D.. Gotowanie zniszczyło większość enzymów ale także uczyniło skrobię łatwiej dostępną. Pierwsze prowadzić będzie do mniej fermentowalnej brzeczki, z kolei drugie przesunie fermentowalność w stronę lepiej fermentowalnej brzeczki. Ma to jedynie na celu zilustrowanie, że eksperymentowanie z temp. przerwy scukrzającej może być konieczne dla osiągnięcia optymalnych rezultatów. Jednak temp. przerwy scukrzającej stosowanej w przypadku jednoetapowego zacierania infuzyjnego jest dobrym początkiem. Po przerwie scukrzającej trwającej około 45 minut lub dłuższej jeśli konwersja skrobii nie jest ukończona w tym czasie pobierany jest końcowy dekokt. Może być on także rzadszy i nie musi przechodzić już żadnych przerw w celu zatarcia skrobii, która została już zatarta i jakiekolwiek pozostałe w zacierze głównym enzymy zostaną zdenaturowane przez wyższe temperatury końcowego etapu.