nachteil

Cześć, W sobotę planuję warzyć AIPA. Nie mam jeszcze dokładnego planu, ale zasyp wyjdzie pewnie ok. 6 kg. Kupiłem świeży słód, ale mam też w domu około 10 kg dwuletniego, śrutowanego słodu (pilzneński i monachijski ze Strzegomia). Chciałbym go wykorzystać, ale tylko po upewnieniu się, że nie zepsuje mi piwa. Planuję zatrzeć ok. 0,5 kg tego słodu w piątek i zmierzyć czas scukrzania, wydajność, sprawdzić smak, a potem sprawdzić odfermentowanie na drożdżach piekarskich w ok. 30 stopniach. Jest jeszcze coś, na co powinienem zwrócić uwagę, oceniając przydatność starego słodu? Wykonać jakieś dodatkowe pomiary?

Bardziej chyba chodziło o to, że obecnie mamy "keine Grenzen" i można sobie jeździć i nikt nikogo nie będzie niepokoił

Dokładnie o to mi chodziło, gry wzrasta temperatura, maleje rozpuszczalność dwutlenku węgla w wodzie (piwie), wydziela się on do przestrzeni nad piwem i może powodować ruch w rurce. Podobnie jak wywołane zmianami temperatury rozszerzanie się samego gazu nad piwem, lub nawet termiczne odkształcenia wieka, które może się wybrzuszyć/wklęsnąć i dać taki sam efekt. Po mocniejszym odkręceniu kaloryfera w moim pokoju "ożywiło" się piwo stojące trzeci tydzień na burzliwej. W skrócie, jest to kolejny dowód na to, że "bulkanie" jest słabym wyznacznikiem czegokolwiek, chociaż czasem bywa pomocne, jeżeli sprawdziło się szczelność zbiornika. Do autora - obserwując fermentację lepiej analizować tworzenie się piany (którą widać po przyświeceniu w bok wiadra) i, co już zostało wielokrotnie powiedziane, cierpliwie czekać, być dobrej myśli i nie zaglądać Trzymam kciuki!

Nie jest.

Niektórzy uważają, że to już zboczenie (;

Poprzez "rozdzielanie ciekłej mieszaniny wieloskładnikowej poprzez odparowanie, a następnie skroplenie jej składników" (;

Czyli, gdy nierzadko w rozważaniach na temat jakieś abstrakcyjnej receptury albo pomysłu na klona pojawia się cytat za HBT, gdzie w składzie pojawia się 6-row, to należy raźno sypać zwykły pilzneński i cieszyć się, że wyjdzie lepiej niż w Ju Es of Ej?

Pierwszy rok warzenia za mną. 21 ltr jasne, 20 ltr IPA, 19 ltr weizen, 18 ltr bezstylowe, 23 ltr witbier Sumarycznie 101 litrów. Zobaczycie, w przyszłym roku uwarzę więcej! 48 086 litrów

Koszta kosztami, raz, że trzeba jak najlepiej zagospodarować to, co już się ma. Dwa, że jest to swego rodzaju sprawdzian poprawności stosowanych procedur i zdobywanie doświadczenia, które przyczyni się do poprawy czystości w całym warzeniu, a później może pomoże (; podczas zabawy z gęstwami płynnych. Po części też kwestia ambicji, jak dla mnie. Warto też podeprzeć się gęstwą (jak w tym przypadku) dla piw o wysokim ekstrakcie początkowym. No, i podobno najlepsze piwo daje trzeci zbiór drożdży. Nawet, jeżeli ktoś w to nie wierzy, to warto sprawdzić samemu, aby mieć podstawy do niewierzenia

A butelki dobrze wyczyszczone i zdezynfekowane? Kapsle wygotowane?

#5 - Kubuś (witbier) Nazwa wyjaśni się poniżej i, jak się okaże, była przyczyną horroru. Z: 29, 30 XII 2012 r. C: - R: Składniki: Słód pilzneński 3 kg (44%) Słód pszeniczny 1,3 kg (19%) Słód zakwaszający 0,15 kg (2%) Płatki pszenne 1,5 kg (22 %) Płatki owsiane 0,6 kg (9%) Mąka pszenna 0,25 kg (4 %) Marynka 5 g Lubelski 18 g Saaz 15 g Curacao 21 g Kolendra 20 g Świeżo starta skórka z 3 pomarańczy (40 g) i jednej cytryny (8 g) Cukier biały 200 g Drożdże Brewferm Blanche (1 saszetka) Zacieranie: Płatki i mąką w 12 L wody 70oC - 30 min 100oC - 10 min Dolane 10 L wody i podgrzane do 70oC Wsypane słody, ustalenie temperatury 66 - 65oC 70 min 72oC 50 min 79oC 10 min Filtracja i wysładzanie: Odebrane 8 litrów filtratu, z czego 5 L mętne. Zwrócone. Zatrzymana filtracja. Zamieszanie złożem, odczekanie 20 minut. Ponowienie. Uzyskanie 4 litrów mętnego filtratu. Zatrzymanie filtracji. Ostatnie 4 kroki powtórzone 6 razy. Rozpacz. Płacz. Zgrzytanie zębami. Stwierdzenie, że już późno i mam to w... hmm, z grubsza dolne, tylne rejony ciała. Ciągłe dolewanie wody i mieszanie łychą z HB w kadzi. Odebranie 36 litrów czegoś, co miało wygląd i konsystencję soku bananowego Kubuś. Przelanie do gara, podgrzanie do 80oC (aby zniechęcić bakterie), pójście spać. Rano - modły wysłuchane! Dekantacja niezwykle przejrzystej brzeczki - 30 litrów. Dolanie wody do 32 L i 10 Blg. Grzanie z lżejszym sercem. Gotowanie i chmielenie: Czas gotowania - 70 minut Marynka 5 g - 60' Lubelski 9 g - 60' Lubelski 9 g - 30' Kolendra 10 g, Curacao 10 g, cukier 200 g - 15' Kolendra 10, Curacao 11 g - 5' Skórka pomarańczy, Saaz 15 g - 1' Chłodzi się na balkonie, czeka na zadanie drożdży. Wyszło 23 litry 13 Blg, doleję litr źródlanej z baniaka. Zapach piękny, ale boję się, że zbyt nachalny - mam nadzieję, że trochę ustąpi po 2 tygodniach burzliwej (bez cichej). Nie podoba mi się barwa - taka trochę brunatna, mętna, zupełnie inna niż słomkowozłoty kolor, na który liczyłem. Teraz to już wszystko w rękach (?) drożdży. Niech z mojej brzeczki zrobią mi piwo, za miesiąc pierwszy test!

Jeszcze nie do końca panuję nad wydajnością, więc warki planuję nie na objętość, a na gęstość. Planowałem z tego zrobić ok. 12 Blg początkowe, jak wyjdzie za dużo, to nawet lepiej, będę refermentował rezerwą. Chodziło mi o proporcje.

Też mam w planach warzenie stoutu, planowałem 4 kg pilzneńskiego, 1 kg monachijskiego, 0,2 kg carafa, 0,3 kg jęczmienia palonego i 0,4 kg płatków jęczmiennych. Czy tak już Waszym zdaniem będzie dobrze?

A może jednak nie? Podczas dodawaniu słodu bałem się, że wyjdzie bardziej ciasto o zapachu brzeczki, jednak po chwili mieszania na horyzoncie pojawiły się przebłyski nadziei: to jest płynne! Widocznie gdy enzymy zabrały się za skrobię, klajster odpuścił. Miło. Czyli teraz dłuuugie zacieranie, żeby wszystek skrobii wykorzystać. Cały wieczór przede mną (;

Za półtorej godziny domownicy opuszczają mnie na czas jakiś, przygotowania do witibiera już poczynione. W 10 litrach wody kleikuje się 1,5 kg płatków pszennych, 0,6 kg owsianych i 250 g mąki pszennej. Mieszam to to co jakiś czas i już wiem... oj, będę gorzko płakał przy filtracji!