Mikigu

Jw. Normalnie wężykiem silikonowym na króćce założyć, grawitacyjnie nie zwali węży, a i szczelność powinna byc (ew zacisnąć opaska motylkową jeśli pompa ma pompować gdziekolwiek tam ją masz) 
Wejście do fermentora normalnie wężyk do fermentora i niech sobie leci z góry to i od razu temat napowietrzania z glowy. 
Przez dziurkę do rurki? A cóż z powietrzem wewnątrz? Chyba że pokrywa tylko nałożona (ale srednice wężyków i tak są większe jak od rurki) 
 

A, czy ktoś próbował zrobić obieg zamknięty zimnej wody, podłączyć i wykorzystać schładzarkę do piwa. Czy takie rozwiązanie zda egzamin??

W obiegu zamkniętym będzie ciężko bo woda wypływająca ma 70'C i trudno jest szybko schłodzić znowu do 5-10 'C
chyba że taki patent
 

Czytając post Anteksa wspominał o o zacieraniu w brzeczce, chwilę poczytałem o tym i znalazłem też ten artykuł https://beerandwinejournal.com/reiterated-mashing-1/ Na podstawie tego co się dowiedziałem zacierałem na 2 razy. Za pierwszym razem zacierałem 50% słodów w wodzie po wysłodzeniu zatarłem w powstałej brzeczce drugie 50% słodów. 

Ad 1.
14 vs oczekiwane ok 19 (gdzieś na forum była kiedyś wrzucana tabelka jaki powinien wyjść blg przy danym stosunku wody do zasypu), to faktycznie słabo (ja przy 3 l/kg mam zazwyczaj ok 18, przy 60' w 66C).
Moje typy:
- Temperatura wcale nie była taka jaka miała być (albo pomiar, albo nierówna temperatura w obrębie zacieru)
- Wspomniane wyżej pH - mierzyłeś?
-  Za grubo ześrutowane

Ad 2. 
Jeśli to była kwestia temperatury - tak, jeśli inny powód, to raczej nie. Zacieranie na 2 ma sens raczej, jeśli robisz takiego mocarza, że masz bardzo gęsty zacier i wtedy zacieranie na 2 go rozrzedza. 3l/kg to raczej standard.

Ad 3.  
Zbierz trochę piany z pierwszego piwa.

Ad 4.
To w końcu wheatwine ma być czy american wheat?

Użycie sucharów przy takim blg to zbrodnia. Starter z płynnych też tego nie uciagnie. Tylko zdrowa gęstwa. 

Co do zwiększenia wydajności to utrzymanie PH zacieru w okolicy 5,5 i wydłużone zacieranie (w 72 potrzymałbym 30 min).

W tych garnkach ciężko zrobić piwo powyżej 16-17blg, chyba że zacieranie w brzeczce

Czyli jednak zostane przy moim konwencjonalnym, a do mierzenia ponizej 20 stopni kupie nowy z sonda.

Właśnie jestem tygodniowych testach mieszadła magnetycznego Intllab(TM). Sprowadzenie z Chin z popularnego serwisu aukcyjnego. Łączny koszt ~95zł, czas oczekiwania 41 dni. Mieszadło przyszło zapakowane w tekturowe opakowanie, w komplecie był zasilacz (12V 1A) i instrukcja.
 
Mieszadło mocno trzyma pastylkę, która była w 'gratisie'. Pastylka o wymiarach 30 mm x 8 mm. Jakość wykonania jak za te pieniądze jest w porządku. Mieszadło pracuje cicho i ma prawie niewyczuwalne wibracje. Na dużych obrotach pastylka nie spada. Jest też wstanie (na czym mi najbardziej zależało) utrzymać niskie obroty w kolbie o małej objętości.
 
Mieszadło prezentuje się tak:

Góra wykonana ze stali nierdzewnej.
 

Mieszadło nie ma włącznika, wciskasz zasilanie i zaczyna pracę. Niewielka wada ale zawsze.
 

Prosiliście o wnętrze, to rozebrałem mieszadło. Wygląda jak na zdjęciu powyżej. Silnik jest przymocowany na płytce z elastycznego plastiku - to jest tłumik drgań. Pod spodem są zamontowane dwa magnesy neodymowe walcowe o wymiarze 20 mm x 3 mm. Całość jest podpięta do prostego regulatora napięciowego (opartego o jeden tranzystor, jak się coś spali to sam naprawisz ).
 
 
Nagrałem też film jak pracuje. Na końcu widać jak łapie pastylkę i to na obrotach: 
 
 
 
Mieszadło bez problemu radzi sobie z 2 litrową kolbą. Jestem zadowolony z zakupu.
 
 

Czołem
Strona dorobiła się nowego silnika wyszukiwania pod postacią Elasticsearch. Generalnie wyniki wyszukiwania powinny być dokładniejsze, a i trochę szybsze.  
Prośba jedynie o weryfikację i zgłaszanie błędów gdybyście coś zauważyli nie tak. 
Do około godziny potrwa jeszcze indeksakcja, więc ogólnie strona chodzi teraz pod mocniejszym obciążeniem. 

172,5cm

To miał być zwykły dzień. 17 października 1814r. Mary Mulvey i jej córka Hannah, zaplątane gdzieś w szarej prozie codziennych czynności XIX-wiecznego Londynu, raczyły się herbatą. Po którymś łyku jednak matka poczuła, gdzieś między myślami, okropne, nie wiadomo czym uzasadnione przerażenie. Kazała swojej córce przez chwilę nic nie mówić. Wsłuchując się w tętno stolicy Anglii, usłyszała przedziwną zapowiedź tragedii. Wyjrzawszy przez okno zobaczyła ludzi, zdjętych strachem, wołających o łaskę Stwórcy. Za nimi zaś płynęła ogromna fala jakiejś czarnej cieczy. Nie nadążyła nawet nadziwić się nad fantasmagoryczną naturą tego obrazu, gdy fala uderzyła w ich dom. A potem był już tylko chaos, rozdzierany kłującymi jak lodowy sopel krzykami jej córki. Niedługo potem nie było już nic. Nie było Hanny i Mary. Nie było też sześciu innych mieszkańców miasta. Utonęli w powodzi… piwa.
Powyższy opis, w troszkę przekoloryzowany sposób, przedstawia tragedię, w kronikach znaną pod nazwą:
London Porter Flood
W wyniku rozszczelnienia kadzi fermentacyjnej browaru Meux i uszkodzenia sąsiednich kadzi, ulicami Londynu spłynęło według szacunków ok. półtorej miliona litrów piwa (sic!). Można więc uznać to wydarzenie za symbol największego marnotrawstwa w dziejach. Coby nie skończyć na zdawkowej formie luźnej ciekawostki, zastanówmy się w ogóle, jak mogło do tego dojść. Co to za browar i skąd kadzie fermentacyjne, które niejednokrotnie były większe, od używanych przez współczesne browary.
Samo zdarzenie miało miejsce u początków rewolucji przemysłowej. W oparach silników parowych zaczęła powstawać mnogość fabryk, zakładów, maszyn. Właściwie w każdej dziedzinie życia dochodziło do przełomowych odkryć, owocujących radykalnym wzrostem produkcji. A gdzie mnogość produkcji, tam i pracy dużo, a za coś żyć trzeba. Ludność masywnie emigrowała więc do miast i tam w pocie czoła walczyła o każdy grosz. Dni pełne pracy jakoś trzeba sobie urozmaicić, odnaleźć odskocznie od mechanizmu gnicia w szarej codzienności. Odpowiedzią, rzecz jasna, było większe zapotrzebowanie na piwo. Większe zapotrzebowanie szło w parze z nowoczesnymi wynalazkami, co powodowało horrendalne rozmiary ówczesnych browarów.
Kadzie wielkie jak vat
W ówczesnych czasach piwo było kupażowane – to jest mieszane, w celu uzyskania płynności obrotu. Młode piwo mieszano ze starym, już dobrze wyleżakowanym, dzięki czemu nabierało odpowiedniego profilu. Takim sposobem, niektóre kadzie z piwem musiały być ciągle być zapełnione. By zwiększyć produkcję, najprościej było po prostu zwiększać kadzie. Niektóre osiągały ogromne rozmiary i mogły mieścić nawet 20 tys hl piwa, co daje około miliona butelek.
Kadzie tego typu nazywano: vat (łatwo skojarzyć z podatkiem, też przecież dla niektórych produktów osiąga zbyt ogromne rozmiary). 1790r. w browarze Griffin odsłonięto jedną z takich kadzi. Miała dziesięć metrów wysokości i trzydzieści szerokości. Mogło się w niej zmieścić dwieście osób i to siedzących przy stole.
Pechowa Końska Podkowa
Właśnie tego typu kadzie, posiadał browar: Horse Shoe (końska podkowa), który wtenczas należał do spółki Meux Company. W poniedziałek 17 października, 1814r. w godzinach nocnych odpadła jedna z żelaznych obręczy oplatających kadzie. W owej kadzi znajdowało się ponad 5810 hl wyleżakowanego porteru, nadającego się już do kupażu. Pracownik browaru będący na zmianie, twierdził, że takie obręcze spadały kilka razy do roku i nie zwiastowało to nigdy żadnej katastrofy. Tym razem niestety pomylił się tak bardzo, jak tylko można. Miał już pisać notkę o awarii, gdy nagle usłyszał eksplozję. Podbiegł do miejsca, gdzie kiedyś była kadź i zobaczył ogromną dziurę w ścianie. Czarna fala piwa, spłynęła na ulicę Londynu, siejąc spustoszenie wśród zabudowań. Ludzie w kakofonicznej melodii okrzyków rozpaczy próbowali wspiąć się jak najwyżej, by ratować życia. Ośmiu z nich niestety się to nie udało.
Zadośćuczynienie
Browar w tym wypadku utracił 10%, rocznej produkcji piwa. Straty przy najbardziej optymistycznym scenariuszu, na dzisiejsze wyniosły ok. £66mln. Browar zwrócił się z petycją o refundację szkód do parlamentu i ten przystał na propozycję. Zwrócił ponad ¼ poniesionych strat. Wydarzenie uznano jako wypadek, „Akt Boga”, a browaru nie pociągnięto do odpowiedzialności. Jedyne na co mogli liczyć poszkodowani, to datki z kościołów i od darczyńców. Chłodna kalkulacja stratnych przedsiębiorców nie mogła pozwolić sobie na moralne odruchy. Aż sam ciśnie się na usta cytat Boruty, znanego z interpretacji Legend Polskich: Świat się nie zmienia, jest kręgiem cierpienia.
 
Obraz: Wikimedia Commons
The post Londyńska powódź piwna appeared first on Kraftmagia.
Przeczytaj cały wpis

Osobiscie wybralem duzą ze wzg na kegerator


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

Duza moge dowolnie konfigurowac wg potrzeb


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

Obiecane fotki

Tak samo jak wszyscy, już Ci wszystko wyłuszczam w PW.