JacekKocurek

5B. Traditional Bock

Aroma: Strong malt aroma, often with moderate amounts of rich melanoidins and/or toasty overtones. Virtually no hop aroma. Some alcohol may be noticeable. Clean. No diacetyl. Low to no fruity esters.

Appearance: Light copper to brown color, often with attractive garnet highlights. Lagering should provide good clarity despite the dark color. Large, creamy, persistent, off-white head.

Flavor: Complex maltiness is dominated by the rich flavors of Munich and Vienna malts, which contribute melanoidins and toasty flavors. Some caramel notes may be present from decoction mashing and a long boil. Hop bitterness is generally only high enough to support the malt flavors, allowing a bit of sweetness to linger into the finish. Well-attenuated, not cloying. Clean, with no esters or diacetyl. No hop flavor. No roasted or burnt character.

Mouthfeel: Medium to medium-full bodied. Moderate to moderately low carbonation. Some alcohol warmth may be found, but should never be hot. Smooth, without harshness or astringency.

Overall Impression: A dark, strong, malty lager beer.

Comments: Decoction mashing and long boiling plays an important part of flavor development, as it enhances the caramel and melanoidin flavor aspects of the malt. Any fruitiness is due to Munich and other specialty malts, not yeast-derived esters developed during fermentation.

History: Originated in the Northern German city of Einbeck, which was a brewing center and popular exporter in the days of the Hanseatic League (14th to 17th century). Recreated in Munich starting in the 17th century. The name ?bock? is based on a corruption of the name ?Einbeck? in the Bavarian dialect, and was thus only used after the beer came to Munich. ?Bock? also means ?billy-goat? in German, and is often used in logos and advertisements.

Ingredients: Munich and Vienna malts, rarely a tiny bit of dark roasted malts for color adjustment, never any non-malt adjuncts. Continental European hop varieties are used. Clean lager yeast. Water hardness can vary, although moderately carbonate water is typical of Munich.

Vital Statistics:

OG: 1.064 ? 1.072

FG: 1.013 ? 1.019

IBUs: 20 ? 27

SRM: 14 ? 22

ABV: 6.3 ? 7.2%

Commercial Examples: Einbecker Ur-Bock Dunkel, Pennsylvania Brewing St. Nick Bock, Aass Bock, Great Lakes Rockefeller Bock, Stegmaier Brewhouse Bock

------------------------

5B. Traditional Bock (Koźlak tradycyjny)

Aromat: Mocny aromat słodowy, zwykle z umiarkowaną ilością bogatych aromatów melanoidynowych i/lub opiekanymi podtekstami. Praktycznie brak aromatu chmielu. Alkohol może być lekko zaznaczony. Czysty. Bez diacetylu. Estry owocowe na poziomie niskim do niewyczuwalnego.

Wygląd: Kolor od jasno miedzianego do brązowego, zwykle z fioletowymi błyskami. Leżakowanie powinno dawać dobrą klarowność mimo ciemnej barwy. Piana wysoka, kremowa i trwała w kolorze brudno-białym.

Smak: Kompleksowa słodowość zdominowana przez bogate smaki słodów monachijskiego i wiedeńskiego, którym zawdzięcza melonoidyny i opiekane smaki. Mogą być obecne pewne smaki karmelowe pochodzące od zacierania dekokcyjnego i długiego gotowania. Goryczka chmielowa jest jedynie na poziomie wystarczającym do podkreślenia smaków słodowych, pozwalając utrzymywać się wrażeniu słodyczy aż do finiszu. Dobrze odfermentowane i nie mdłe. Czysty smak bez estrów i diacetylu. Aromat chmielowy nie występuje. Bez charakteru palonego i spalenizny.

Tekstura: Treściwość od średniej do średnio-pełnej. Nasycenie umiarkowane do umiarkowanie niskiego. Lekko rozgrzewające od alkoholu, ale nigdy nie ?ciepłe?. Delikatne, bez ostrości i cierpkości.

Wrażenia ogólne: Ciemny, mocny i słodowy lager.

Komentarze: Ważną role w uzyskaniu właściwego smaku pełnią: zacieranie dekokcyjne i długotrwałe gotowanie, gdyż podnoszą smaki karmelowe i melonoidynowe słodu. Każda owocowość pochodzi od słodu monachijskiego i innych słodów specjalnych a nie jest efektem pracy drożdży podczas fermentacji.

Historia: Styl bierze swe początki od północnoniemieckiego miasta Einbeck, które było ważnym ośrodkiem browarniczym i eksporterem w czasach Ligi Hanzeatyckiej (XIV ? XVII wiek). Odtworzone na nowo w Monachium w XVII wieku. Nazwa ?bock? pochodzi od wymowy ?Einbeck? w dialekcie bawarskim i rozpowszechniła się dopiero po przeniesieniu produkcji piwa do Monachium. ?Bock? w Niemczech oznacza także kozła i zwykle jego wizerunek występuje na logach i w reklamach tego gatunku piwa.

Surowce: Słód wiedeński i monachijski, rzadko niewielki dodatek palonych słodów poprawiających barwę, nigdy nie dodaje się dodatków niesłodowych. Do chmielenia używa się różnych odmian chmieli z Europy kontynentalnej. Drożdże lagerowe o czystym profilu. Twardość wody może być różna, jednak umiarkowanie bogata w węglany woda jest typowa dla Monachium.

Dane podstawowe:

OG: 1.064 ? 1.072

FG: 1.013 ? 1.019

IBUs: 20 ? 27

SRM: 14 ? 22

ABV: 6.3 ? 7.2%

Przykłady komercyjne: Einbecker Ur-Bock Dunkel, Pennsylvania Brewing St. Nick Bock, Aass Bock, Great Lakes Rockefeller Bock, Stegmaier

Roast intensity and malt flavors can also vary significantly. May or may not have a strong hop character, and may or may not have significant fermentation by-products

Intensywność paloności i smaków słodowych także może się znacząco wahać. Może mieć lub nie mocny chmielowy charakter i może mieć lub nie znaczący poziom ubocznych produktów fermentacji.

czy ktos wie co to jest?

 

byproducts of fermentation

Produkty uboczne fermentacji?

Słusznie mówisz :-)

5A. Maibock/Helles Bock

Aroma: Moderate to strong malt aroma, often with a lightly toasted quality and low melanoidins. Moderately low to no noble hop aroma, often with a spicy quality. Clean. No diacetyl. Fruity esters should be low to none. Some alcohol may be noticeable. May have a light DMS aroma from Pils malt.

Appearance: Deep gold to light amber in color. Lagering should provide good clarity. Large, creamy, persistent, white head.

Flavor: The rich flavor of continental European pale malts dominates (Pils malt flavor with some toasty notes and/or melanoidins). Little to no caramelization. May have a light DMS flavor from Pils malt. Moderate to no noble hop flavor. May have a low spicy or peppery quality from hops and/or alcohol. Moderate hop bitterness (more so in the balance than in other bocks). Clean, with no fruity esters or diacetyl. Well-attenuated, not cloying, with a moderately dry finish that may taste of both malt and hops.

Mouthfeel: Medium-bodied. Moderate to moderately high carbonation. Smooth and clean with no harshness or astringency, despite the increased hop bitterness. Some alcohol warming may be present.

Overall Impression: A relatively pale, strong, malty lager beer. Designed to walk a fine line between blandness and too much color. Hop character is generally more apparent than in other bocks.

Comments: Can be thought of as either a pale version of a traditional bock, or a Munich helles brewed to bock strength. While quite malty, this beer typically has less dark and rich malt flavors than a traditional bock. May also be drier, hoppier, and more bitter than a traditional bock. The hops compensate for the lower level of melanoidins. There is some dispute whether Helles (?pale?) Bock and Mai (?May?) Bock are synonymous. Most agree that they are identical (as is the consensus for Märzen and Oktoberfest), but some believe that Maibock is a ?fest? type beer hitting the upper limits of hopping and color for the range. Any fruitiness is due to Munich and other specialty malts, not yeast-derived esters developed during fermentation.

History: A fairly recent development in comparison to the other members of the bock family. The serving of Maibock is specifically associated with springtime and the month of May.

Ingredients: Base of Pils and/or Vienna malt with some Munich malt to add character (although much less than in a traditional bock). No non-malt adjuncts. Noble hops. Soft water preferred so as to avoid harshness. Clean lager yeast. Decoction mash is typical, but boiling is less than in traditional bocks to restrain color development.

Vital Statistics:

OG: 1.064 ? 1.072

FG: 1.011 ? 1.018

IBUs: 23 ? 35

SRM: 6 ? 11

ABV: 6.3 ? 7.4%

Commercial Examples: Ayinger Maibock, Mahr?s Bock, Hacker-Pschorr Hubertus Bock, Capital Maibock, Einbecker Mai-Urbock, Hofbräu Maibock, Victory St. Boisterous, Gordon Biersch Blonde Bock, Smuttynose Maibock

-------------------

5A. Koźlak majowy/jasny

Aromat: Aromat słodowy od umiarkowanego do mocnego, często z lekko prażonym charakterem i niskim poziomem melonoidyn. Aromat szlachetnych odmian chmielu na poziomie od umiarkowanie niskiego do niewyczuwalnego, zwykle o korzennym charakterze. Czysty. Bez diacetylu. Estry owocowe na poziomie od niskiego do niewyczuwalnego. Alkohol może być lekko wyczuwalny. Dopuszczalny lekki aromat DMS pochodzący od słodu pilzneńskiego.

Wygląd: Kolor od głębokiego złota do jasnego bursztynu. Leżakowanie powinno nadąć mu dobrą klarowność. Piana wysoka, kremowa i trwała o białej barwie.

Smak: Dominuje bogaty smak europejskich, kontynentalnych słodów jasnych (smak słodu pilzneńskiego z nutami prażonymi i/lub melonoidynowymi). Karmelizacja słaba lub jej brak. Dopuszczalny jest lekki smak DMSu od słodu pilzneńskiego. Smak chmielowy od poziomu umiarkowanego do niewyczuwalnego. Lekka korzenność lub charakter pieprzowy pochodzące od chmielu i/lub alkoholu. Chmielowa goryczka umiarkowana (bardzie zrównoważona niż w przypadku innych bocków). Czysty smak bez estrów owocowych i diacetylu. Dobrze odfermentowane, nie mdłe, z umiarkowanie wytrawnym finiszem, który powinien smakować zarówno słodem jak i chmielem.

Tekstura: Treściwość średnia. Nasycenie umiarkowane do umiarkowanie wysokiego. Delikatne i czyste bez ostrości i cierpkości mimo zwiększonej chmielowej goryczki. Zawarty alkohol może dawać lekkie uczucie rozgrzewania.

Wrażenia ogólne: Względnie jasny, mocny, słodowy lager. Opracowane tak by znajdować się na granicy miedzy mdłością a zbyt ciemnym kolorem. Charakter chmielowy jest ogólnie bardziej wyeksponowany niż w przypadku pozostałych bocków.

Komentarze: Uważa się je albo za jasna wersję tradycyjnych bocków albo za monachijskie jasne uwarzone do mocy koźlaka. Mimo, że dość słodowe, piwo to jest zwykle mniej ciemne i ma mniej bogate smaki słodowe niż tradycyjne bocki. Może być od nich także bardziej wytrawne, chmielowe i o większej goryczce. Sprawą dyskusyjną jest, czy jasny (Helles) koźlak i koźlak majowy (May) to synonimy. Większość zgadza się, że obydwa typy są identyczne (tak jak w przypadku Märzen i Oktoberfest), jednak niektórzy specjaliści uważają Maibocka za typ świąteczny (fest) sięgający górnej granicy chmielenia i koloru. Jakakolwiek owocowość pochodzi od słodu monachijskiego a nie jest efektem działalności drożdży podczas fermentacji.

Historia: W porównaniu z innymi koźlakami styl powstał całkiem niedawno. Wyszynk Maibocka jest związany z wiosną i miesiącem majem.

Surowce: Podstawę stanową słód pilzneński i/lub słód wiedeński z niewielkim dodatkiem słodu monachijskiego mającym na celu dodanie piwu charakteru (jednak w znacznie mniejszej ilości niż w tradycyjnym koźlaku). Bez dodatków niesłodowych. Szlachetne chmiele. Preferowana miękka woda pozwalająca uniknąć ostrości. Drożdże lagerowe o czystym profilu. Zacieranie dekokcyjne jest typowe, jednak gotowanie jest krótsze niż przy tradycyjnym koźlaku, aby kolor nie stał się ciemniejszy.

Dane podstawowe:

OG: 1.064 ? 1.072

FG: 1.011 ? 1.018

IBUs: 23 ? 35

SRM: 6 ? 11

ABV: 6.3 ? 7.4%

Przykłady komercyjne: Ayinger Maibock, Mahr?s Bock, Hacker-Pschorr Hubertus Bock, Capital Maibock, Einbecker Mai-Urbock, Hofbräu Maibock, Victory St. Boisterous, Gordon Biersch Blonde Bock, Smuttynose Maibock

Tyle, że w tekście nie jest palette (paleta) ale palate (podniebienie)

Problem jak dla mnie to określenia ze słownictwa kiperskiego:

palate - to podniebienie ale jak przetłumaczyć: "drier on the palate"

A czy to nie będzie przypadkiem "ściągający"' date=' "tanniniczny"?[/quote']

Nie, IMO to nie o to chodzi. Ściągający, cierpki to "tart". To raczej jest zwrot ze słownika kiperskiego. Wytrawne podniebienie, czy jak...

 

edge - to krawędź ostrze ale jak przetłumaczyć: "noticeable roasted malt edge "

Może "akcent"' date=' np. wyraźny akcent palonego słodu.[/quote']

To będzie coś w rodzaju finisz, tyle, że inne całkiem znaczenie.

"roasted"

a moze toi by bylo prazony?

OOO!! To mi pasuje. Chyba strzał w dziesiątkę

toasted=prażony

roasted=palony

4C. Schwarzbier (Black Beer)

Aroma: Low to moderate malt, with low aromatic sweetness and/or hints of roast malt often apparent. The malt can be clean and neutral or rich and Munich-like, and may have a hint of caramel. The roast can be coffee-like but should never be burnt. A low noble hop aroma is optional. Clean lager yeast character (light sulfur possible) with no fruity esters or diacetyl.

Appearance: Medium to very dark brown in color, often with deep ruby to garnet highlights, yet almost never truly black. Very clear. Large, persistent, tan-colored head.

Flavor: Light to moderate malt flavor, which can have a clean, neutral character to a rich, sweet, Munich-like intensity. Light to moderate roasted malt flavors can give a bitter-chocolate palate that lasts into the finish, but which are never burnt. Medium-low to medium bitterness, which can last into the finish. Light to moderate noble hop flavor. Clean lager character with no fruity esters or diacetyl. Aftertaste tends to dry out slowly and linger, featuring hop bitterness with a complementary but subtle roastiness in the background. Some residual sweetness is acceptable but not required.

Mouthfeel: Medium-light to medium body. Moderate to moderately high carbonation. Smooth. No harshness or astringency, despite the use of dark, roasted malts.

Overall Impression: A dark German lager that balances roasted yet smooth malt flavors with moderate hop bitterness.

Comments: In comparison with a Munich Dunkel, usually darker in color, drier on the palate and with a noticeable (but not high) roasted malt edge to balance the malt base. While sometimes called a ?black Pils,? the beer is rarely that dark; don?t expect strongly roasted, porter-like flavors.

History: A regional specialty from southern Thuringen and northern Franconia in Germany, and probably a variant of the Munich Dunkel style.

Ingredients: German Munich malt and Pilsner malts for the base, supplemented by a small amount of roasted malts (such as Carafa) for the dark color and subtle roast flavors. Noble-type German hop varieties and clean German lager yeasts are preferred.

Vital Statistics:

OG: 1.046 ? 1.052

FG: 1.010 ? 1.016

IBUs: 22 ? 32

SRM: 17 ? 30

ABV: 4.4 ? 5.4%

Commercial Examples: Köstritzer Schwarzbier, Kulmbacher Mönchshof Premium Schwarzbier, Samuel Adams Black Lager, Krušovice Cerne, Original Badebier, Einbecker Schwarzbier, Gordon Biersch Schwarzbier, Weeping Radish Black Radish Dark Lager, Sprecher Black Bavarian

-----------------

Aromat: Poziom aromatu słodowego od niskiego do średniego, z niskim poziomem słodyczy w aromacie i/lub zwykle występującymi śladami paloności. Słód może być czysty i neutralny albo bogaty w stylu monachijskiego ze śladami karmelu. Paloność powinna być zbliżona do kawy, ale bez aromatu spalenizny. Opcjonalnie może wystąpić niski poziom aromatu szlachetnych odmian chmielu. Czysty charakter drożdży lagerowych (możliwy lekki siarkowodór) bez estrów owocowych i diacetylu.

Wygląd: Kolor od umiarkowanie do bardzo ciemno brązowego zwykle z głęboko rubinowymi lub wiśniowymi błyskami, jednak prawie nigdy całkiem czarne. Bardzo klarowne. Wysoka i trwała piana w kolorze jasnobrązowym (opalenizny).

Smak: Słaby do średniego smak słodu o charakterze od czystego i neutralnego do bogatej i słodkiej intensywności jak w słodzie monachijskim. Lekko do średnio palone smaki mogą dawać na podniebieniu wrażenie gorzkiej czekolady, która powinna pozostawać aż do finiszu. Smak szlachetnych odmian chmielu na poziomie od niskiego do średniego. Czysty charakter lagerowy bez estrów i diacetylu. Posmak powinien utrzymywać się długo i powoli stawać się wytrawny z udziałem chmielowej goryczki uzupełnionej subtelną palonością w tle. Lekka szczątkowa słodycz jest akceptowalna jednak niewymagana.

Tekstura: Treściwość od lekko-średniej do średniej. Nagazowanie umiarkowane do umiarkowanie wysokiego. Delikatne. Bez ostrości i ściągającej cierpkości mimo użycia ciemnych i palonych słodów.

Ogólne wrażenie: Ciemny niemiecki lager, w którym palony ale delikatny słód jest równoważony umiarkowaną goryczką chmielową.

Komentarze: W porównaniu ze stylem Munich Dunkel jest zwykle ciemniejsze, bardziej wytrawne z zauważalną (ale nie wysoką) palonością słodów w celu zrównoważenia słodowej bazy. Choć niektórzy nazywają je ?czarnym Pilsem? piwo rzadko jest aż tak ciemne; nie oczekuj mocno palonych, porterowych smaków.

Historia: Regionalna specjalność południowej Turyngi i północnej Frankonii. Prawdopodobnie jest odmianą stylu Munich Dunkel

Składniki: Słód monachijski i pilzneński jako podstawa, z dodatkiem niewielkiej ilości słodów palonych (jak Carafa) w celu uzyskania ciemnego koloru i delikatnych smaków palonych. Preferowane są szlachetne, niemieckie odmiany chmielów i niemieckie drożdże lagerowe o czystym profilu.

Dane podstawowe:

OG: 1.046 ? 1.052

FG: 1.010 ? 1.016

IBUs: 22 ? 32

SRM: 17 ? 30

ABV: 4.4 ? 5.4%

Przykłady komercyjne: Köstritzer Schwarzbier, Kulmbacher Mönchshof Premium Schwarzbier, Samuel Adams Black Lager, Krušovice Cerne, Original Badebier, Einbecker Schwarzbier, Gordon Biersch Schwarzbier, Weeping Radish Black Radish Dark Lager, Sprecher Black Bavarian

Problem jak dla mnie to określenia ze słownictwa kiperskiego:

palate - to podniebienie ale jak przetłumaczyć: "drier on the palate"

edge - to krawędź ostrze ale jak przetłumaczyć: "noticeable roasted malt edge "

Ciężko przetłumaczyć mi tak, żeby to brzmiało dobrze, różnice miedzy "toasted" a "roasted". Może kto coś zaproponuje?

Dla informacji ewentualnych chętnych (z Makaronem jestem w kontakcie) zrobiłem kategorie 3 i kończę 4. Myślę, że za 5 też się wezmę.

4B. Munich Dunkel

Aroma: Rich, Munich malt sweetness, like bread crusts (and sometimes toast.) Hints of chocolate, nuts, caramel, and/or toffee are also acceptable. No fruity esters or diacetyl should be detected, but a slight noble hop aroma is acceptable.

Appearance: Deep copper to dark brown, often with a red or garnet tint. Creamy, light to medium tan head. Usually clear, although murky unfiltered versions exist.

Flavor: Dominated by the rich and complex flavor of Munich malt, usually with melanoidins reminiscent of bread crusts. The taste can be moderately sweet, although it should not be overwhelming or cloying. Mild caramel, chocolate, toast or nuttiness may be present. Burnt or bitter flavors from roasted malts are inappropriate, as are pronounced caramel flavors from crystal malt. Hop bitterness is moderately low but perceptible, with the balance tipped firmly towards maltiness. Noble hop flavor is low to none. Aftertaste remains malty, although the hop bitterness may become more apparent in the medium-dry finish. Clean lager character with no fruity esters or diacetyl.

Mouthfeel: Medium to medium-full body, providing a firm and dextrinous mouthfeel without being heavy or cloying. Moderate carbonation. May have a light astringency and a slight alcohol warming.

Overall Impression: Characterized by depth and complexity of Munich malt and the accompanying melanoidins. Rich Munich flavors, but not as intense as a bock or as roasted as a schwarzbier.

Comments: Unfiltered versions from Germany can taste like liquid bread, with a yeasty, earthy richness not found in exported filtered dunkels.

History: The classic brown lager style of Munich which developed as a darker, malt-accented beer in part because of the moderately carbonate water. While originating in Munich, the style has become very popular throughout Bavaria (especially Franconia).

Ingredients: Grist is traditionally made up of German Munich malt (up to 100% in some cases) with the remainder German Pilsner malt. Small amounts of crystal malt can add dextrins and color but should not introduce excessive residual sweetness. Slight additions of roasted malts (such as Carafa or chocolate) may be used to improve color but should not add strong flavors. Noble German hop varieties and German lager yeast strains should be used. Moderately carbonate water. Often decoction mashed (up to a triple decoction) to enhance the malt flavors and create the depth of color.

Vital Statistics:

OG: 1.048 ? 1.056

FG: 1.010 ? 1.016

IBUs: 18 ? 28

SRM: 14 ? 28

ABV: 4.5 ? 5.6%

Commercial Examples: Ayinger Altbairisch Dunkel, Hacker-Pschorr Alt Munich Dark, Paulaner Alt Münchner Dunkel, Weltenburger Kloster Barock-Dunkel, Ettaler Kloster Dunkel, Hofbräu Dunkel, Penn Dark Lager, König Ludwig Dunkel, Capital Munich Dark, Harpoon Munich-type Dark Beer, Gordon Biersch Dunkels, Dinkel Acker Dark. In Bavaria, Ettaler Dunkel, Löwenbräu Dunkel, Hartmann Dunkel, Kneitinger Dunkel, Augustiner Dunkel.

--------------

Aromat: Bogata słodycz słodu monachijskiego, podobny do skórki chleba (czasami tostowy). Akceptowalne są także ślady aromatów czekoladowych, orzechowych, karmelowy i/lub toffi. Nie wyczuwalne estry owocowe i diacetyl ale nieznaczny aromat szlachetnych chmielów jest akceptowalny.

Wygląd: Kolor od głęboko miedzianego do ciemnobrązowego zawsze z czerwonym lub wiśniowym odcieniem. Piana kremowa, w kolorze od jasnej do średniej opalenizny. Zwykle klarowne jednak występują też mętne wersje niefiltrowane.

Smak: Zdominowany przez bogaty i kompleksowy smak pochodzący od słodu monachijskiego, zwykle z melanoidynami przypominającymi smak skórki chleba. Smak może być umiarkowanie słodki jednak nie powinien dominować ani być mdlący. Może być obecny łagodny smak karmelowy, czekoladowy, tostowy (opiekany) lub orzechowy. Smak spalenizny lub goryczka pochodząca od słodów palonych jest niepożądana a wyraźne są smaki karmelowe pochodzące od jasnych słodów karmelowych (typy crystal). Goryczka chmielowa jest na umiarkowanie niskim poziomie jednak wyczuwalna zrównoważona na końcu wyraźna słodowością. Smak szlachetnych odmian chmielu na niskim poziomie bądź niewyczuwalny. Posmak słodowy choć chmielowa goryczka może stać się bardziej wyraźna w umiarkowanie wytrawnym finiszu. Czysty lagerowy charakter bez owocowych estrów i diacetylu.

Tekstura: Treściwość średnia do średnio-pełnej, dostarczająca mocnej i dekstrynowej pełni bez wrażenia ciężkości czy mdłości. Nasycenie średnie. Może dawać lekkie odczucia ściągające i rozgrzewające od alkoholu.

Ogólne wrażenia: Charakteryzuje się głębią i kompleksowością słodu monachijskiego i towarzyszących mu związków melanoidynowych. Bogaty smak słodu monachijskiego ale nie tak intensywny jak w przypadku bocka ani tak palony jak w przypadku schwarzbier.

Komentarze: Niefiltrowane niemieckie wersje mogą smakować jak płynny chleb, z drożdżowym i ziemistym bogactwem nie do znalezienia w filtrowanych wersjach eksportowych.

Historia: Klasyczny brązowy lager w stylu monachiskim został opracowany jako piwo ciemniejsze, po części ze względu na średnio węglanową wodę. Powstały w Monachium styl stał się bardzo popularny w całej Bawarii (szczególnie we Frankonii)

Surowce: Zasyp jest tradycyjnie utworzony z niemieckiego słodu monachijskiego (w niektórych przypadkach aż do 100% zasypu) uzupełniony niemieckim słodem typu pilzneńskiego. Niewielki dodatek jasnych słodów karmelowych (typu crystal) dodaje do piwa dekstryn i koloru jednak nie powinien wprowadzać nadmiernej szczątkowej słodyczy. Można użyć niewielkiego dodatku palonych słodów (takich jak Carafa lub czekoladowy) w celu poprawy koloru jednak nie powinien on mocno wpłynąć na smak. Należy użyć szlachetnych odmiany niemieckich chmielów jak również niemieckich drożdży lagerowych. Woda o średnim poziome węglanów. Zacieranie zwykle z dekokcją (aż do potrójnej dekokcji) mające na celu zwiększenie smaku słodowego i uzyskanie ciemnej barwy.

Podstawowe informacje:

OG: 1.048 ? 1.056

FG: 1.010 ? 1.016

IBUs: 18 ? 28

SRM: 14 ? 28

ABV: 4.5 ? 5.6%

Przykłady komercyjne: Ayinger Altbairisch Dunkel, Hacker-Pschorr Alt Munich Dark, Paulaner Alt Münchner Dunkel, Weltenburger Kloster Barock-Dunkel, Ettaler Kloster Dunkel, Hofbräu Dunkel, Penn Dark Lager, König Ludwig Dunkel, Capital Munich Dark, Harpoon Munich-type Dark Beer, Gordon Biersch Dunkels, Dinkel Acker Dark. In Bavaria, Ettaler Dunkel, Löwenbräu Dunkel, Hartmann Dunkel, Kneitinger Dunkel, Augustiner Dunkel.

4A. Dark American Lager

Aroma: Little to no malt aroma. Medium-low to no roast and caramel malt aroma. Hop aroma may range from none to light spicy or floral hop presence. Can have low levels of yeast character (green apples, DMS, or fruitiness). No diacetyl.

Appearance: Deep amber to dark brown with bright clarity and ruby highlights. Foam stand may not be long lasting, and is usually light tan in color.

Flavor: Moderately crisp with some low to moderate levels of sweetness. Medium-low to no caramel and/or roasted malt flavors (and may include hints of coffee, molasses or cocoa). Hop flavor ranges from none to low levels. Hop bitterness at low to medium levels. No diacetyl. May have a very light fruitiness. Burnt or moderately strong roasted malt flavors are a defect.

Mouthfeel: Light to somewhat medium body. Smooth, although a highly-carbonated beer.

Overall Impression: A somewhat sweeter version of standard/premium lager with a little more body and flavor.

Comments: A broad range of international lagers that are darker than pale, and not assertively bitter and/or roasted.

Ingredients: Two- or six-row barley, corn or rice as adjuncts. Light use of caramel and darker malts. Commercial versions may use coloring agents.

Vital Statistics:

OG: 1.044 ? 1.056

FG: 1.008 ? 1.012

IBUs: 8 ? 20

SRM: 14 ? 22 ABV: 4.2 ? 6%

Commercial Examples: Dixie Blackened Voodoo, Shiner Bock, San Miguel Dark, Baltika #4, Beck's Dark, Saint Pauli Girl Dark, Warsteiner Dunkel, Heineken Dark Lager, Crystal Diplomat Dark Beer

-----------------

Aromat: Aromat słodowy słaby lub niewystępujący. Aromat palonego słodu i karmelowy od średnio-niski do niewyczuwalnego. Aromat chmielowy w zakresie od niewyczuwalnego do słabego, korzennego lub kwiatowego. Dopuszczalny jest niski poziom charakteru drożdżowego (zielone jabłka, DMS lub owocowość). Brak diacetylu.

Wygląd: Kolor od głęboko bursztynowego do ciemno brązowego, idealnie przejrzysty z rubinowymi blaskami. Piana może nie być trwała i zwykle w kolorze jasnej opalenizny.

Smak: Umiarkowana rześkość z towarzyszącą słodkością na poziomie od niskiego do średniego. Smak karmelowy i/lub palonego słodu na poziomie od średnio-niskiego do niewyczuwalnego (może zawierać nuty kawowe, melasowe lub kakaowe). Smak chmielu w zakresie od poziomu niskiego do niewyczuwalnego. Goryczka chmielowa na poziomie od niskiego do średniego. Brak diacetylu. Dopuszczalna jest bardzo lekka owocowość. Smak spalenizny i dość mocno palonych słodów uznaje się za defekt.

Tekstura: Treściwość od lekkiej do prawie średniej. Piwo delikatne, choć mocno nagazowane.

Ogólne wrażenia: Nieco słodsza wersja lagera standardowego/premium o nieznacznie większej treściwości i mocniejszym smaku.

Komentarze: Szeroki wybór lagerów pochodzących z różnych krajów, ciemniejszych i niezdecydowanie gorzkich i/lub palonych.

Surowce: dwu- lub sześciorzędowy jęczmień oraz kukurydza i ryż jako dodatki niesłodowane. Niewielki dodatek słodów karmelowych i ciemniejszych. Wersje komercyjne mogą zawierać dodatek sztucznych barwników.

Podstawowe informacje:

OG: 1.044 ? 1.056

FG: 1.008 ? 1.012

IBUs: 8 ? 20

SRM: 14 ? 22

ABV: 4.2 ? 6%

Przykłady komercyjne: Dixie Blackened Voodoo, Shiner Bock, San Miguel Dark, Baltika #4, Beck's Dark, Saint Pauli Girl Dark, Warsteiner Dunkel, Heineken Dark Lager, Crystal Diplomat Dark Beer

3B. Oktoberfest

Aroma: Rich German malt aroma (of Vienna and/or Munich malt). A light to moderate toasted malt aroma is often present. Clean lager aroma with no fruity esters or diacetyl. No hop aroma. Caramel aroma is inappropriate.

Appearance: Dark gold to deep orange-red color. Bright clarity, with solid, off-white, foam stand.

Flavor: Initial malty sweetness, but finish is moderately dry. Distinctive and complex maltiness often includes a toasted aspect. Hop bitterness is moderate, and noble hop flavor is low to none. Balance is toward malt, though the finish is not sweet. Noticeable caramel or roasted flavors are inappropriate. Clean lager character with no diacetyl or fruity esters.

Mouthfeel: Medium body, with a creamy texture and medium carbonation. Smooth. Fully fermented, without a cloying finish.

Overall Impression: Smooth, clean, and rather rich, with a depth of malt character. This is one of the classic malty styles, with a maltiness that is often described as soft, complex, and elegant but never cloying.

Comments: Domestic German versions tend to be golden, like a strong Pils-dominated Helles. Export German versions are typically orange-amber in color, and have a distinctive toasty malt character. German beer tax law limits the OG of the style at 14?P since it is a vollbier, although American versions can be stronger. ?Fest? type beers are special occasion beers that are usually stronger than their everyday counterparts.

History: Origin is credited to Gabriel Sedlmayr, based on an adaptation of the Vienna style developed by Anton Dreher around 1840, shortly after lager yeast was first isolated. Typically brewed in the spring, signaling the end of the traditional brewing season and stored in cold caves or cellars during the warm summer months. Served in autumn amidst traditional celebrations.

Ingredients: Grist varies, although German Vienna malt is often the backbone of the grain bill, with some Munich malt, Pils malt, and possibly some crystal malt. All malt should derive from the finest quality two-row barley. Continental hops, especially noble varieties, are most authentic. Somewhat alkaline water (up to 300 PPM), with significant carbonate content is welcome. A decoction mash can help develop the rich malt profile.

Vital Statistics:

OG: 1.050 ? 1.057

FG: 1.012 ? 1.016

IBUs: 20 ? 28

SRM: 7 ? 14

ABV: 4.8 ? 5.7%

Commercial Examples: Paulaner Oktoberfest, Ayinger Oktoberfest-Märzen, Hacker-Pschorr Original Oktoberfest, Hofbräu Oktoberfest, Victory Festbier, Great Lakes Oktoberfest, Spaten Oktoberfest, Capital Oktoberfest, Gordon Biersch Märzen, Goose Island Oktoberfest, Samuel Adams Oktoberfest (a bit unusual in its late hopping)

-------------

Aromat: Bogaty aromat słodów niemieckich (wiedeńskiego i/lub monachijskiego). Zwykle obecny aromat słabo lub średnio ciemnych (opiekanych) słodów. Czysty charakter lagerowy, bez owocowych estrów czy diacetylu. Aromat chmielu nieobecny. Aromat karmelowy jest w tym stylu niewłaściwy.

Wygląd: Kolor ciemnozłoty do głębokiego pomarańczowo-czerwonego. Idealnie przejrzyste z wysoką i trwałą piana w kolorze złamanej (brudnej) bieli.

Smak: Na pierwszym planie słodowa słodycz na końcu jednak umiarkowani wytrawne. Szlachetna i złożona słodowość zawsze zawierająca opiekane (nie palone) aspekty (od ciemniejszych słodów). Goryczka chmielowa umiarkowana a smak szlachetnych odmian chmielu jest na poziomie niskim lub nie występuje. Równowaga przesunięta jest ku słodowości jednak finisz nie jest słodki. Wyraźny smak karmelowy lub palony jest niewłaściwy. Czysty charakter lagerowy, bez owocowych estrów czy diacetylu.

Tekstura: Treściwość średnia z delikatną kremowością i średnim nasyceniem. Delikatne. W pełni odfermentowane, bez mdłego posmaku.

Ogólne wrażenia: Charakter stylu jest delikatny, czysty i dość bogaty oraz głęboko słodowy. Jest to jeden z klasycznych słodowych stylów, w którym słodowość opisuje się zwykle jako delikatną, złożoną i elegancką ale nigdy mdłą.

Komentarze: Niemieckie wersje na rynek wewnętrzny są zazwyczaj koloru złotego, jak mocne jasne Pilsy. Niemieckie wersje eksportowe są zwykle koloru pomarańczowo-bursztynowego i wyróżniają się opiekanym (pochodzącym od ciemniejszych nie palonych słodów) charakterem słodowym. Niemieckie prawo podatkowe ogranicza wartość OG stylu do 14°P jak dla piwa pełnego (vollbier); wersje amerykańskie mogą być mocniejsze. Piwa typu ?Fest? warzone na specjalne okazje są zwykle mocniejsze niż te przeznaczone do codziennej konsumpcji.

Historia: Powstanie stylu zawdzięcza się Gabrielowi Sedlmayrowi, który stowrzył go w oparciu o stworzony przez Antona Drehera styl Vienna Lager, około roku 1840, wkrótce po wyizolowaniu drożdży dolnej fermentacji. Zwykle warzone na wiosnę, oznaczając zakończenie końca tradycyjnego sezonu warzelniczego i przechowywane przez ciepłe letnie miesiące w chłodnych grotach lub piwnicach

Surowce: Dopuszcza się różnorodne słody ale podstawę zasypu zawsze stanowi niemiecki słód wiedeński z niewielkim udziałem słodu monachijskiego, pilzneńskiego i typu ?crystal?. Wszystkie słody muszą być otrzymane z najwyższej jakości dwurzędowego jęczmienia. Najbardziej zgodne z oryginałem są kontynentalne chmiele, szczególnie szlachetne odmiany. Zalecana jest woda lekko alkaliczna (do 300 ppm) ze znaczną zawartością węglanów. Zastosowanie dekokcji pozwala uzyskać bogaty profil słodowy.

Podstawowe informacje:

OG: 1.050 ? 1.057

FG: 1.012 ? 1.016

IBUs: 20 ? 28

SRM: 7 ? 14

ABV: 4.8 ? 5.7%

Przykłady komercyjne: Paulaner Oktoberfest, Ayinger Oktoberfest-Märzen, Hacker-Pschorr Original Oktoberfest, Hofbräu Oktoberfest, Victory Festbier, Great Lakes Oktoberfest, Spaten Oktoberfest, Capital Oktoberfest, Gordon Biersch Märzen, Goose Island Oktoberfest, Samuel Adams Oktoberfest (a bit unusual in its late hopping)

3A. Vienna Lager

Aroma: Moderately rich German malt aroma (of Vienna and/or Munich malt). A light toasted malt aroma may be present. Similar, though less intense than Oktoberfest. Clean lager character, with no fruity esters or diacetyl. Noble hop aroma may be low to none. Caramel aroma is inappropriate.

Appearance: Light reddish amber to copper color. Bright clarity. Large, off-white, persistent head.

Flavor: Soft, elegant malt complexity is in the forefront, with a firm enough hop bitterness to provide a balanced finish. Some toasted character from the use of Vienna malt. No roasted or caramel flavor. Fairly dry finish, with both malt and hop bitterness present in the aftertaste. Noble hop flavor may be low to none.

Mouthfeel: Medium-light to medium body, with a gentle creaminess. Moderate carbonation. Smooth. Moderately crisp finish. May have a bit of alcohol warming.

Overall Impression: Characterized by soft, elegant maltiness that dries out in the finish to avoid becoming sweet.

Comments: American versions can be a bit stronger, drier and more bitter, while European versions tend to be sweeter. Many Mexican amber and dark lagers used to be more authentic, but unfortunately are now more like sweet, adjunct-laden American Dark Lagers.

History: The original amber lager developed by Anton Dreher shortly after the isolation of lager yeast. Nearly extinct in its area of origin, the style continues in Mexico where it was brought by Santiago Graf and other Austrian immigrant brewers in the late 1800s. Regrettably, most modern examples use adjuncts which lessen the rich malt complexity characteristic of the best examples of this style. The style owes much of its character to the method of malting (Vienna malt). Lighter malt character overall than Oktoberfest, yet still decidedly balanced toward malt.

Ingredients: Vienna malt provides a lightly toasty and complex, melanoidin-rich malt profile. As with Oktoberfests, only the finest quality malt should be used, along with Continental hops (preferably noble varieties). Moderately hard, carbonate-rich water. Can use some caramel malts and/or darker malts to add color and sweetness, but caramel malts shouldn?t add significant aroma and flavor and dark malts shouldn?t provide any roasted character.

Vital Statistics:

OG: 1.046 ? 1.052

FG: 1.010 ? 1.014

IBUs: 18 ? 30

SRM: 10 ? 16

ABV: 4.5 ? 5.5%

Commercial Examples: Great Lakes Eliot Ness (unusual in its 6.2% strength and 35 IBUs), Boulevard Bobs 47 Munich-Style Lager, Negra Modelo, Old Dominion Aviator Amber Lager, Gordon Biersch Vienna Lager, Capital Wisconsin Amber, Olde Saratoga Lager, Penn Pilsner

--------------

Aromat: Umiarkowanie bogaty aromat słodów niemieckich (wiedeńskiego i/lub monachijskiego). Dopuszczalna jest obecność lekkich aromatów słodów ciemnych. Podobnie, lecz mniej intensywnie niż w stylu Oktoberfest. Czysty charakter lagerowy, bez owocowych estrów czy diacetylu. Aromat chmielu (szlachetnych odmian) może być słabo wyczuwalny lub nieobecny. Aromat karmelowy jest w tym stylu niewłaściwy.

Wygląd: Kolor jasnoczerwono bursztynowy do miedzianego. Idealnie przejrzyste. Wysoka, trwała piana w kolorze złamanej bieli.

Smak: Na pierwszym planie łagodna i elegancka złożoność słodu zrównoważona na końcu wystarczająco mocną chmielową goryczką. Nieznacznie opiekany (nie palony) charakter pochodzący od słodu wiedeńskiego. Smak palony i karmelowy jest niedopuszczalny. Dość wytrawny finisz z posmakiem zarówno słodowym jak i chmielową goryczką. Smak chmielu (szlachetnych odmian) może być słabo wyczuwalny lub nieobecny.

Tekstura: Treściwość średnio-lekka do średniej z delikatną kremowością. Nasycenie średnie. Delikatne. Umiarkowanie rześki finisz. Zawarty alkohol może wywoływać w niewielkim stopniu charakterystyczne uczucie ciepła.

Ogólne wrażenia: Styl charakteryzuje się delikatną i elegancką słodowością przechodzącą na finiszu w wytrawność, która pozwala uniknąć mdłej słodkości.

Komentarze: Wersje amerykańskie mogą być nieco mocniejsze, wytrawniejsze i bardziej gorzkie, podczas gdy europejskie skłaniają się ku większej słodyczy. Wiele meksykańskich bursztynowych i ciemnych lagerów, które kiedyś były bardziej zgodne z oryginałem w chwili obecnej przypominają słodkie, pełne dodatków ciemne lagery amerykańskie.

Historia: Oryginalny bursztynowy lager został opracowany przez Antona Drehera wkrótce po wyizolowani drożdży dolnej fermentacji. Prawie zanikły w miejscu powstania styl jest kontynuowany w Meksyku dokąd został sprowadzony przez Santiago Grafa i innych austriackich piwowarów, którzy wyemigrowali w końcu XIX w. Niestety, większość współczesnych przykładów zawiera niepożądane dodatki, które zmniejszają kompleksową słodowość charakterystyczną dla najlepszych przedstawicieli stylu. Styl zawdzięcza większość swego charakteru metodzie słodowania (słód wiedeński). Choć ogólny charakter słodowy jest mniej wyeksponowany niż w przypadku Oktoberfest, ciągle jednak nacisk położony jest tu na słodowość.

Surowce: Słód wiedeński jest źródłem lekko opiekanego i złożonego oraz bogatego w związki melanoidynowe profilu słodowego. Podobnie jak w przypadku stylu Oktoberfest powinno używać się tylko najwyższej jakości słodu, jak również kontynentalnych odmian chmielu (preferowane są odmiany szlachetne). Woda średniotwarda, bogata w węglany. Możliwe jest użycie niewielkiej ilości słodów karmelowych i/lub ciemnych mające na celu zwiększenie słodyczy i uzyskanie odpowiedniego koloru jednak dodatek słodów karmelowych nie powinien dać się odczuć w aromacie i smaku a ciemne słody nie powinny nadać charakteru palonego.

Podstawowe dane

OG: 1.046 ? 1.052

FG: 1.010 ? 1.014

IBUs: 18 ? 30

SRM: 10 ? 16

ABV: 4.5 ? 5.5%

Przykłady komercyjne: Great Lakes Eliot Ness (unusual in its 6.2% strength and 35 IBUs), Boulevard Bobs 47 Munich-Style Lager, Negra Modelo, Old Dominion Aviator Amber Lager, Gordon Biersch Vienna Lager, Capital Wisconsin Amber, Olde Saratoga Lager, Penn Pilsner

Pozwoliłem sobie dokonać redakcji tłumaczenia Makarona. Mam nadzieję, że nie będzie miał mi tego za złe. Nie umniejsza to mego podziwu dla jego pracy włożonej w tłumaczenia BJCP. Jeżeli uznacie moje wypociny za sensowne to mogę kontynuować .

9E. Strong Scotch Ale

Aromat: Mocno słodowy ze zwykle wyczuwalnym karmelem. Mogą występować drugoplanowe aromaty torfowe, ziemiste i/albo dymne zwiększając złożoność aromatu. Produkty karmelizacji są często mylone z diacetylem, którego poziom powinien być niski do niewyczuwalnego. Nuty estrowe i alkoholowe na poziomie niskim do umiarkowanego są zwykle obecne w mocniejszych wersjach. Aromat chmielu jest słaby lub niewyczuwalny.

Wygląd: Kolor od jasno miedzianego do ciemno brązowego, przeważnie z ciemno rubinowymi odblaskami. Klarowne. Piana przeważnie jasnobrązowa, w mocniejszych wersjach nie musi być trwała.

Smak: Mocno słodowy zwykle z karmelowym pochodzącym z gotowania brzeczki, (szczególnie w mocnych wersjach). Mogą być obecne nutki słodu palonego, albo smaków wędzonych jak również orzechowy charakter. Wszystkie te cechy powinny utrzymywać się aż do finiszu. Smaki chmielowe oraz goryczka są na poziomie od niskiego do średnio niskiego - powinny zatem dominować wrażenia słodowe. Poziom diacetylu od niskiego do całkowitego braku, choć produkty karmelizacji bywają czasami z nim mylone. Estry oraz smak alkoholu są wyczuwalne słabo do umiarkowanie. Estry obecne w piwie mogą wnosić smaki śliwek, rodzynek lub suszonych owoców. Paleta jest przeważnie słodka i pełna, ale finisz może być od słodkiego do średnio wytrawnego (co wynika z niewielkiego dodatku palonego jęczmienia.)

Tekstura: Średnio pełna do pełna treściwość wraz z (w niektórych wersjach) gęstą, gumowatą lepkością. Przeważnie występujące łagodne, alkoholowe rozgrzewanie jest mile widziane dopóki równoważy je słodowa słodkość. Nagazowanie umiarkowanie .

Ogólne wrażenia: Bogato słodowe i przeważnie słodkie, budzi skojarzenia z deserem. Złożoność smaków zapobiega odczuciu jednowymiarowości. Zarówno moc jak i słodowość mogą się wahać.

Komentarz: Znane również jako ?wee heavy?. Fermentowane w niższych temperaturach niż większość ale, jak również warzone z mniejszą ilością chmielu charakteryzuje się czystym i intensywnym smakiem i aromatem słodu. Bardzo dobrze pasuje do regionu pochodzenia, obfitującego w słód i pozwalającego na chłodną fermentacją i dojrzewanie w niskich temperaturach. W czasach narodzin stylu chmiel, który nie występuje naturalnie w Szkocji, był używany w minimalnych ilościach ze względu na konieczność importu i wysoką cenę.

Surowce: Dobrze zmodyfikowany słód pale ale, z dodatkiem palonego jęczmienia w ilości do 3% zasypu. Można użyć słodu typu crystal w celu nadania koloru; słodkość zwykle nie pochodzi jednak od słodu karmelowego, a jest efektem niskiego nachmielenia, wysokich temperatur zacierania oraz karmelizacji podczas gotowania. Małe dodatki słodów wędzonych dodają piwu głębi, choć charakter torfowy (czasami określanego jako ziemisty lub wędzony) może również pochodzić od oryginalnych drożdży oraz lokalnej wody. Obecność chmielu choć jest minimalna, to jednak chmiele angielskie są bardziej autentyczne. Typowa dla tego stylu jest umiarkowanie miękka woda.

Podstawowe informacje:

OG: 1.070 ? 1.130

IBUs: 17 ? 35

FG: 1.018 ? 1.056

SRM: 14 ? 25 (EBC: 35,9 - 65,05)

ABV: 6.5 ? 10%

Przykłady komercyjne : Traquair House Ale, Belhaven Wee Heavy, McEwan's Scotch Ale, Founders Dirty Bastard, MacAndrew's Scotch Ale, AleSmith Wee Heavy, Orkney Skull Splitter, Inveralmond Black Friar, Broughton Old Jock, Gordon Highland Scotch Ale, Dragonmead Under the Kilt

Obecnie najprawdopodobniejsze wydaje mi się to zanieczyszczenie chlorkami - uzywam do dezynfekcji ClO2, teraz będę fermentor dodatkowo płukał wrzątkiem.

Bez sensu. ClO2 rozkłada sie całkowicie nie pozostawiając żadnych przykrych posmaków. Chlor redukuje się do Cl- (chlorki). Często pozostaje mi ładnych kilkanaście cm3 a może i więcej w fermentorze - zero wpływu na smak piwa. Nie rezygnuj z jednej z największych zalet ClO2: braku konieczności płukania.

Albo przesadziłem z chemią - 10g gipsu i 3g soli Epsom. Albo jedno z drugim jakoś przereagowało.

No to jest IMO bardziej prawdopodobne, plus silne chmielenie a to wymaga długiego leżakowania piwa.

Kwas octowy pojawia się w wyniku przetworzenie alkocholu przez bakterie, dlatego w zależności od warunków, piwo na początku może skwasić się nieznacznie, ale po jakimś czasie masz tylko kwas.

Raf

Raczej nie jest tak jak piszesz. Bakterie kwasu octowego są bezwzględnymi tlenowcami i nie zrobią kwasu octowego z alkoHolu w zabutelkowanym piwie. Kwas w warunkach beztlenowych wytwarzają bakterie kwasu mlekowego a pożywką dla nich są cukry.