udarr

Mówisz i masz cytat z "oryginału"
"*pilzneński bruntal- 1,6kg
*pszenica niesłodowana- 1,15kg
*płatki owsiane górskie-0,4kg
*słód pszeniczny- 0,4kg
*słód zakwaszający- 0,08kg

gotowanie 70'
Cascade 16g 60'
Lubelski 9g 15'
Mosaic 3g+Amarilo 3g +Kolendra 9g+skórka pomarańczowa 80g 10'
skórka pomarańczowa 80g+kolendra 9g+rumianek 10g 3'"
 

Jestem już po pierwszych testach z chmielem Iunga - wyszło jak dla mnie wybornie ale zrobiłem to trochę inaczej. Miałem akurat wolne probówki typu falcon 50ml, wsypałem do jednej 2 łyżeczki granulatu i zalałem wodą niegazowaną, 3 dni pobytu w lodówce, potem przerzuciłem to na sitko od herbaty i odzyskałem ekstrakt, trochę jeszcze przelałem chmieliny wodą i strzykawką próbowałem dodatku ekstraktu w różnych stężeniach w 50ml wody gazowanej, i tak sobie przeliczyłem, że najlepiej będzie wlać ten cały roztwór, który mi został w objętości 130ml do 1l wody gazowanej i wyszło bardzo dobrze. Rzeczywiście jest lekka goryczka ale i ciekawy posmak chmielu, trochę jakby pić dobrze nachmielone ale ekstremalnie lekkie piwo, latem dodatek cytrusów mógłby zrobić robotę w cieplejsze dni, na pewno zagości to u mnie na stałe. Plusem mojego rozwiązania jest to, że nie trzeba używać gazy jałowej i wciskać jej do butelki z wodą, można sobie taki ekstrakt przygotować nawet w szklance wody, potem oddzielić chmieliny i wlać ciecz do butelki, moim zdaniem to wygodniejsze.  

Jestem już po pierwszych testach z chmielem Iunga - wyszło jak dla mnie wybornie ale zrobiłem to trochę inaczej. Miałem akurat wolne probówki typu falcon 50ml, wsypałem do jednej 2 łyżeczki granulatu i zalałem wodą niegazowaną, 3 dni pobytu w lodówce, potem przerzuciłem to na sitko od herbaty i odzyskałem ekstrakt, trochę jeszcze przelałem chmieliny wodą i strzykawką próbowałem dodatku ekstraktu w różnych stężeniach w 50ml wody gazowanej, i tak sobie przeliczyłem, że najlepiej będzie wlać ten cały roztwór, który mi został w objętości 130ml do 1l wody gazowanej i wyszło bardzo dobrze. Rzeczywiście jest lekka goryczka ale i ciekawy posmak chmielu, trochę jakby pić dobrze nachmielone ale ekstremalnie lekkie piwo, latem dodatek cytrusów mógłby zrobić robotę w cieplejsze dni, na pewno zagości to u mnie na stałe. Plusem mojego rozwiązania jest to, że nie trzeba używać gazy jałowej i wciskać jej do butelki z wodą, można sobie taki ekstrakt przygotować nawet w szklance wody, potem oddzielić chmieliny i wlać ciecz do butelki, moim zdaniem to wygodniejsze.  

Również polecam, w google scholar materiałów jest nieograniczona ilość, rzecz jasna nie po naszemu, ja pisałem o czynnikach wpływających na jakość piwa warzonego w domu, badania robiłem na hplc z kolumną od produktów fermentacji i kwasów organicznych, tej od szeroko rozumianych alfa kwasów niestety uczelnia nie chciała mi zasponsorować.

Również polecam, w google scholar materiałów jest nieograniczona ilość, rzecz jasna nie po naszemu, ja pisałem o czynnikach wpływających na jakość piwa warzonego w domu, badania robiłem na hplc z kolumną od produktów fermentacji i kwasów organicznych, tej od szeroko rozumianych alfa kwasów niestety uczelnia nie chciała mi zasponsorować.

Zjedzą do zera. Po prostu są szczepy, które chętniej biorą się za pewnie bardziej złożone cukry (np. maltotrioza), których inne szczepy mogą nie ruszać, stąd różnice w poziomie odfermentowania. Cukier (sacharoze) wszystkie piwowarskie szczepy wyjedzą do zera, gdybyś tam natomiast dodał chociażby wspomnianej maltotriozy wyniki pomiędzy poszczególnymi szczepami mogłyby się różnić.

Dowiedz się skąd masz wodę, na pewno gdzieś znajdziesz dokładny raport, ja mam do Wrocka kilka kilometrów, prawdopodobnie wodę z innego ujęcia i twardość ponad 15 niemieckich. Goryczka wydaje mi się średnio przyjemna, nieco szorstka, w prawie każdym swoim piwie próbowałem modyfikować wodę "na pałę" bo w raporcie, który ja otrzymałem nie ma nic przydatnego poza pH i chyba najlepiej wychodzi dodając trochę chlorku wapnia, wszystko nieco wygładza i zaokrągla, gipsu już chyba nie ma co dosypywać bo jest jeszcze gorzej ale to moje subiektywne zdanie i pewnie niemające przełożenia 1:1 w stosunku do wody, którą Ty posiadasz.

jeden z komentarzy sprzedającego:
 
 
na zdjęciach wygląda jak stalgast, a ta "praktyczna podziałka" to nie trzyma kształtu podłoża na które jest naniesiona.
 
edit: nigdzie w treści aukcji nie ma że to nierdzewka
 
https://www.olx.pl/oferta/garnek-poj-50-l-stalgast-CID619-IDgRfT5.html#ae67a5fd3b

Z suszonymi nie powinno być raczej problemu, szczególnie jeśli były przechowywane w chłodnym natomiast z płynnymi bywa różnie. U mnie przykładowo FMy (chyba walonki) pół roku po dacie ważności nie odpaliły na mieszadle. Moim zdaniem szkoda czasu, nerwów, piwa i pieniędzy na takie eksperymenty, ja przynajmniej uważam, że te kilka złotych różnicy w cenie zakupu nie jest warte.

To nie większość popełnia błąd logiczny, tylko zauważyłem, ze Ty się czepiasz ogólnie przyjętej terminologii. "Cicha" o której my mówimy to jest skrót myślowy, tak samo jak mówimy 'ekstrakt' o ekstrakcie pozornym albo 'karmelizacja brzeczki' o zachodzących w niej reakcjach Maillarda. W angielskim używa się terminów primary i secondary fermentation, które są bardziej precyzyjne, ale u nas przyjęło się jak przyjęło i mamy burzliwą i cichą. U nich nie ma secondary fermentation dopóki nie przelejesz piwa do drugiego fermentora, tak samo u nas nie ma "cichej" rozumianej w potocznym znaczeniu.
 
A przelanie piwa do drugiego fermentora kiedy zachodzi "cicha" według Twojej definicji nadal jest błędem, bo nie chodzi tylko o to, że pozbywasz się większości drożdży, ale dostarczasz im tlen co powoduje, że chcą przejść znowu na metabolizm tlenowy i zajmują się innymi rzeczami zamiast po sobie sprzątać. 

Nie Mosaic daje bardzo specyficzny aromat, ale dla mnie jest on orzeźwiający i lekki nie ma nic z ciężkości, tylko mam jedno ale do tego chmielu musi być on użyty z innym bo w single hop czegoś mi brakuje w aromacie piwa zawsze z nim, ale to chyba moja indywidualna percepcja

Zjedzą do zera. Po prostu są szczepy, które chętniej biorą się za pewnie bardziej złożone cukry (np. maltotrioza), których inne szczepy mogą nie ruszać, stąd różnice w poziomie odfermentowania. Cukier (sacharoze) wszystkie piwowarskie szczepy wyjedzą do zera, gdybyś tam natomiast dodał chociażby wspomnianej maltotriozy wyniki pomiędzy poszczególnymi szczepami mogłyby się różnić.

Nie przejmuj się teraz tym chmieleniem na zimno, jak będzie 20st też okej, i tak kluczowa jest tutaj jakość chmielu, zresztą na pewno jest wiele innych aspektów, które możesz poprawić w pierwszej kolejności żeby w ogóle być w stanie wyczuć różnicę między tym samym piwem chmielonym na zimno w różnych temperaturach. Chmielenie na zimno oczywiście nie podbija goryczy, poczytaj skąd w ogóle gorycz to sprawa się rozjaśni, ewentualnie mogą pojawić się posmaki taninowe, ściągające, które mogą być odbierane jako lekko goryczkowe ale to co innego.

Czemu Ci się tak spieszy z tymi pomiarami i przelewaniem? Zwykła niecierpliwość czy zależy Ci na wykorzystaniu maksymalnie świeżej gęstwy?

Ja bym warzył przed wyjazdem i butelkował po powrocie. Dla większości piw będzie to dobry interwał czasowy.

Kveik czyli rzecz o norweskim farmhouse ale
 
Buszujac po internecie trafilem na ciekawe informacje dotyczace Kveika. Czesc z was slyszac Kveik (starsi) automatycznie mysli od razu o nowej czesci legendarnego shootera, w ktorego gralo sie na lekcjach informatyki zamiast dzielnie poglebiac swoja szeroka wiedze z dziedziny komputerow w postaci nauki zakladania konta e-mail w polboxie albo tworzenia strony do umieszczenia w pierwszym chyba darmowym serwisie republika (pamietacie?). Druga czesc, mlodsza, pomysli pewnie o glupawym serwisie internetowym, ktore jeszcze do niedawno z wypiekami na twarzy penetrowal co drugi licealista i student.  Od tego czasu swiat poszedl do przodu – z czasem Republika podupadla (‘nie stac Cie na porzadny hosting? Masz strone w republice?”), Kwejk chyba tez (licealisci i studenci wyniesli sie chyba na facebooka). Za to piwowarzy beda mogli tez kojarzyc Kveika z piwem.
 
Niezmiennie od dawna interesuje sie piwami typu ‘farmhouse’. Troche szukalem polskiego slowa, ktore oddaloby sens tego angielskiego terminu. I mysle ze okreslenie znane ze swiata serow wyrabianych obecnie w malych, polskich gospodarstwach tez pasuje do swiata piw i mozemy smialo mowic o piwach ‘zagrodowych’. Najczesciej slyszac ten termin myslimy o Belgii i Francji:  grisette, saison, biere de garde. Tam wlasnie piwa warzono w lokalnych gospodarstwach (zagrodach) i ten sposob produkcji dosc dlugo opieral sie piwnej ‘industralizacji’. Troche zal ze takie tradycje nie sa znane u nas choc wydaje mi sie ze sila rzeczy byc rowniez musialy, tylko pochlonal je mrok historii i koleje losow niezbyt dla naszego kraju laskawe. 
 
Buszujac po internecie okazuje sie jednak, ze Francja/Flandria/Walonia to nie jedyne miejsce gdzie mozemy odszukac podobne tradycje, gdzie zachowaly sie jakies informacje i gdzie mozna jeszcze probowac odtwarzac dawne style. Swoje zagrodowe piwa miala na przyklad Litwa w postaci miedzy innymi Kaimiškas. Wielu z nas slyszalo o Sahti (ba, niektorzy zrobili, wzorem Pinty) – piwie z Finlandii. Do tego katalogu zaliczyc tez trzeba Norwegie i ich zagrodowe piwo Maltol. Bylo to piwo, ktore z Sahti mialo wiele wspolnego – warzone w kadziach opalanych drewnem (co moglo miec wplyw na ksztalt piwa), warzone praktycznie tylko ze slodu, niegazowane, z udzialem owocow jalowca. To brzmi jak calkiem prosta sprawa nawet w kontekscie repliki takiego piwa. No tak, ale do replikowania piwa potrzebne sa odpowiednie drozdze. Ciezko jest zrobic saisona bez belgijskich drozdzy, ciezko jest zrobic Sahti bez drozdzy z Finlandii (choc niektorym to nie przeszkadza     ).
I tu dochodzimy do sedna – w przypadku norweskich piw zagrodowych tymi drozdzami byl wlasnie Kveik.
 
W norweskich gospodarstwach Kveik uzywany byl zarowno przy wyrobie chleba (czyli byly to rowniez drozdze piekarnicze) jak i przy fermentacji piwa. Gospodarstwa wspomagaly sie wzajemnie uzyczajac sobie gestw i tak drozdze egzystowaly w niektorych miejsach trwajac do dzis. Szczep Kveika z regionu Voss zostal wyslany w 2009 roku do banku drozdzy w UK, tam zbadany i ‘zdeponowany’. Co ciekawe okazalo sie ze w drozdzach nie zidentifikowano bakterii (nie byly w jakikolwiek sposob ‘zainfekowane’ tak jak dzieje sie z naszymi gestwami). Niesamowita sprawa biorac pod uwage kwestie higienicznosci procesu!  Kveik zadawany byl w wysokich temperaturach, to co udalo mi sie wyczytac to temperatury z zakresu min 35 stopni a najlepiej ok 40 stopni celsiusza.
 
Od niedawna Kveik dostepny jest komercyjnie , poki co tylko lokalnie. A to za sprawa White Labs i grupy piwowarow ze Skandynawii – na rynek trafi WLP 6788- Norwegian Farmhouse Ale i dostepny jest wylacznie w sklepie bryggselv.no.  Jest to szczep uzyskany od Bjarne Muri, piwowara domowego, w ktorego rodzinie Kveika przekazywalo sie ‘z pokolenia na pokolenie’. Nalezy pamietac ze Kveik nie byl jednorodnym szczepem i rozne regiony Norwegii mialy swoje lokalne odmiany, ktorymi gospodarstwa wzajemnie sie wspieraly.
 
Wracajac do WLP 6788 to jego komercyjny opis:
 
Bryggselv sin egen gjærstamme. Gjæren er hentet fra Muri gård i Stryn hvor gjæren har blitt brukt til gårdsbrygg i generasjoner. Odelsgutt og hjemmebrygger Bjarne Muri har gitt Bryggselv en gjærprøve som er blitt rendyrket og produsert hos Whitelabs i USA.
 
Niestety w szkole przegapilem lekcje norweskiego tak jak i innych jezykow zatem posilkujac sie translatorem:
 
Wlasne drozdze sklepu Bryggselv. Pochodza z gospodarstwa w Stryn gdzie rodzina Muri wykorzystywala je od pokolen. Potomek rodziny, Bjarne, przekazal Bryggselv probke drozdzy ktore zostaly nastepnie rozmnozone i wyprodukowane przez Whitelabs.
 
 
+ Komentarz od whitelabs: a)to nie jest szczep brettanomyces b)jest to szczep saccharomyces c)na poczatku traktowalismy go jako szczep dzikich drozdzy, zostal zapakowany tak jak dzikie drozdze d)ilosc komorek drozdzy w fiolce to 31,5 miliarda.
 
Z checia przetestowalbym w przyszlosci te drozdze (jak kazde zreszta, ktore daja cos wiecej niz czysty charakter slodu i chmielu ), moze zbierze sie kilka osob i przesylka okaze sie cenowo w miare sensowna. A jednoczesnie troche zal ze nasze piwowarskie tradycje updaly i siegaja jedynie Grodzisza. Bo Rosanke czy jopejskie to jednak inna historia i inny swiat...
 
Glowne informacje na temat Kveika znalazlem na blogu:
http://www.garshol.priv.no/
forum norweskich piwowarow:
https://forum.norbrygg.no/threads/wlp6788-norwegian-farmhouse-ale.26742/
Link do sklepu: http://www.bryggselv.no/products/wlp6788-norwegian-farmhouse-ale2
Strona Bjarne Muri: http://www.bjarnemuri.com/

Wszystko zero, a pH nie mierz bo tak jałowa woda nie ma zdolnosci buforujących i zaraz po kontakcie z CO2 znajdującym się w powietrzu szybko zjeżdża do 6, a nawet niżej. Wysładzając wodą RO nie zakwaszamy jej. Drugą porcję soli dajemy do gotowania. RA i HCO3 a co za tym idzie pH możemy w razie potrzeby podbić CaCO3 lub NaHCO3.
 
Wysłane z mojego SM-G388F przy użyciu Tapatalka

Jest uzależnione od wody, ale większość parametrów zbijają o 85-95%, czyli do nieistotnych wartości

Generalnie dlatego dodaje się pilzneńskiego, żeby obniżyć pszeniczność i pełnię. Sama czysta pszenica może nadać piwu mocno zbożowego aromatu oraz piwa są na niej delikatnie słodsze i pełniejsze. Robiłem piwa 95% pszenicznego słodu i takie różnice zauważyłem. American Wheat ma być orzeźwiający i mocno pijalny, przy 100% zaburza się to trochę. Filtracja pszenicy to mit, u mnie szło jak złoto, nawet dodatki powyżej 60%. Wiadomo, można zbić trochę tą pszeniczność i pełnie odpowiednimi przerwami - betaglukanowa, białkowa i zacierać na wytrawnie.
 
Zobacz sobie na receptury amerykańskie: http://www.homebrewtalk.com/showthread.php?t=238940oraz na widełki stylu: http://www.bjcp.org/docs/2015_Guidelines_Beer.pdf
 
 
Ale oczywiście możesz zrobić 100% słodu pszenicznego z tym, że nie będzie to American Wheat

nie jest to źródło marzeń ale chyba wystarczy jako punkt zaczepienia do ewentualnych dalszych poszukiwań
https://pl.wikibooks.org/wiki/Pszczelarstwo/Mi%C3%B3d#HMF_.285-hydroxymethylfurfural.29
https://pl.wikipedia.org/wiki/Hydroksymetylofurfural

1. Nie, może nawet mieć pozytywny wpływ na odbiór goryczki.
2. Tak przy czym zdarzało mi się słyszeć głosy niezadowolenia z Equinoxa, pewnie dużo zależy od zbioru i samego piwa czy preferencji.
3. Też nie mam zdania.
 
A tak ogólnie to wszystko wygląda okej szczególnie jak na pierwszą warkę. FMy dodajesz z fiolki, masz gęstwę, starter? 20l 14blg wymaga już chyba z 200mld komórek jeśli dobrze pamiętam.

Sporo tego cukru moim zdaniem. Przy 3g też będzie dosyć mocno gazowane. 2,5vol przy ipa i podobnych to dla mnie aktualnie górna granica, sam wolę bliżej 2vol. Sam odkąd zacząłem warzyć sukcesywnie schodzę z poziomem nagazowania we wszystkich swoich piwach z wyłączeniem weizenów, nawet prawie wygazowany Bitter był dla mnie wyśmienity. Ile można bekać przy jednym piwie

Sporo tego cukru moim zdaniem. Przy 3g też będzie dosyć mocno gazowane. 2,5vol przy ipa i podobnych to dla mnie aktualnie górna granica, sam wolę bliżej 2vol. Sam odkąd zacząłem warzyć sukcesywnie schodzę z poziomem nagazowania we wszystkich swoich piwach z wyłączeniem weizenów, nawet prawie wygazowany Bitter był dla mnie wyśmienity. Ile można bekać przy jednym piwie

Proszę bardzo
http://screenshooter.net/102810427/pshkvqy
Pomiędzy poszczególnymi wersjami. których uwarzyłem chyba z 6, różnice są tylko w "karmelkach" i chmielu.
Zacierane zawsze na wytrawnie z przerwą ferulikową ok 15 min.
Drożdże zadawane bezpośrednio do brzeczki w temperaturze ok 18°C.
Fermentacja ok 7 dni w temp. otoczenia ok18-19°C więc piwo miało chyba do 22°C.
Po ok, 2 tygodniach piwo w KEGu nagazowane i spijane prędziutko bo świeże jest najlepsze

Moim zdaniem nie da dużo paloności.