Kategorie XI Konkursu Piw Domowych Birofilia

Jasne Lekkie (9,5-10,5º Blg)

Jest to lżejsza i nieco ciemniejsza wersja typowego czeskiego jasnego lagera/pilznera. Styl bardzo popularny u naszych południowych sąsiadów, a także coraz bardziej w Polsce. Mimo, że jest to piwo lekkie o niskiej zawartości alkoholu nie jest wodniste lub puste w smaku. Idealnie nadaje się na letnie upały lub jako piwo stołowe do posiłków. W Czechach określane zwykle jako Světlé Vycepni, co można tłumaczyć jako Jasne Beczkowe.

Dymiony Porter/Stout (Smoked Porter/Stout) (10-13º Blg)

Wędzony Porter lub Stout, to styl warzony przy użyciu słodu wędzonego, który wraz ze słodami palonymi tworzy niesamowitą mieszankę nut przypalanych, dymu, kawy i czekolady. Protoplastą tego stylu jest Alaskan Smoked Porter. Wersje bardziej palone można określić mianem Dymionego Stouta, te łagodniejsze i pełniejsze lepiej opisuje określenie Dymiony Porter. Świadomie nie rozróżniamy czy piwo ma być bardziej Stoutem, czy bardziej Porterem, bo kluczowe będzie odpowiednie skomponowanie nut wędzonych, dymnych z ogólnym charakterem piwa.

Altbier (11-12,5º Blg)

Jeden z nielicznych przedstawicieli piw górnej fermentacji rodem z Niemiec. Piwo to kojarzone głównie z miastem Düsseldorf jest historycznym, geograficznym i stylowym rywalem Kölscha. Altbier to piwo w kolorze bursztynowo-miedzianym do brązowego ze słodowym profilem uzupełnionym wyraźną goryczką chmielową i lekką nutą estrową. Fermentowany jest drożdżami górnej fermentacji, ale leżakowany w niskich temperaturach. Wzorem dla stylu jest najbardziej popularny Diebels, ale piwo to warzą również inne browary z rejonu Dolnego Renu.

Dunkelweizen (11-14º Blg)

Ciemny odpowiednik klasycznego jasnego Hefeweizena. Główną bazę zasypu stanowią oczywiście słody pszeniczne. Jednak ze względu na użycie słodów palonych, piwo to odznacza się karmelowo-chlebowym charakterem oraz wyraźną słodyczą słodową. Nuty estrowe i fenolowe są wyczuwalne, ale nie tak wyraźne jak w jasnych piwach pszenicznych. Piwo jest głęboko odfermentowane i dobrze musujące. Goryczka chmielowa jest niska.

Robust Porter (12-16º Blg)

Treściwe, słodowe, ciemne piwo górnej fermentacji mające swoje korzenie w angielskim Porterze. Charakter tego stylu zaznaczony jest w nazwie. Robust oznacza krzepki, solidny. Od Porteru angielskiego różni się ciemniejszą barwą, mocniejszą goryczką i wyraźniejszymi akcentami palonymi, choć słabszymi niż w Stoucie. Może mieć także wyraźny aromat chmielowy, często pochodzący od amerykańskich odmian aromatycznych.

Blond (14,5 – 17º Blg)

Styl spopularyzowany przez belgijskie browary, które starają się przekonać konsumenta do odwrotu od powszechnego jasnego lagera i skierowania swoich piwnych preferencji ku tradycyjnym belgijskim stylom. Pochodzenia Blonda można również szukać w prostych, jasnych i mocnych piwach warzonych przez przyklasztorne browary. Jest to piwo górnej fermentacji o barwie od głęboko złotej do jasnobursztynowej. Blond jest dość mocny, chociaż lekki w odbiorze. Jego bukiet i smak ma wyraźny, złożony przyprawowo-owocowy charakter. Najbardziej dostępnym i popularnym przedstawicielem stylu jest Leffe Blonde.

Koźlak/Bock (16-18º Blg)

Piwo to znane od XVI w. rodowód swój wywodzi z dolnosaksońskiego miasta Einbeck, gdzie warzone było metodą górnej fermentacji. Największą popularność koźlak zdobył jednak dopiero po transformacji technologicznej w XIX i XX wieku. Odtąd piwo to warzone jest z użyciem drożdży dolnej fermentacji i słodów wiedeńskich, monachijskich i pilzneńskich w roli głównej. Piwo to jest tęgie i treściwe o barwie ciemnobursztynowej do brązowej. Posiada złożony, ale łagodny słodowy charakter z wyczuwalnymi nutami melanoidynowymi. Mimo swojej mocy nie jest ani zbyt alkoholowe ani zbyt słodkie.

Imperialne India Pale Ale (18-24º Blg)

Zwane też czasami Double IPA, to młody styl piwa, który narodził się w USA. Browary rzemieślnicze w Stanach Zjednoczonych zafascynowane możliwościami jakie dają amerykańskie odmiany chmielu zaczęły warzyć piwo, które będzie jeszcze mocniej chmielone niż amerykańska odmiana IPA. Aby zrównoważyć wysoki poziom goryczki konieczne było zwiększenie ekstraktu początkowego. Przymiotnik Imperialne został zaczerpnięty od stylu Russian Imperial Stout. Nie ma on uzasadnienia historycznego, a raczej używany jest przez analogię do piwa bardzo mocnego i bardzo bogatego w smaku.