[Piwny Garaż] Czy jeże potrafią warzyć piwo

[Pierre Celis 105]

a w szczególności ortodoksyjnie belgijskie?

Artezan, z pociesznym jeżem w logo, jest pierwszym browarem rzemieślniczym założonym od podstaw przez pasjonatów. I to pasjonatów tego formatu, że podejrzewam iż następni piwowarowie browarów tego sortu (które niewątpliwie się pojawią w niedalekiej przyszłości) będą mieli problemy z tak dobrym dostosowaniem się do, odmiennej od domowego warzenia, sytuacji. Nic nikomu nie umniejszając. Wiem coś o tym, warzenie piwa na skalę przemysłową to nie je bajka.

Witbier to moja ulubiona odmiana piw pszenicznych. Miałem okazję uczestniczyć w panelu degustacyjnym, w którym były testowane różne belgijskie Wity, więc od razu mogę powiedzieć, że jeżeli ktoś ma ochotę posiłkować się opisem BJCP, to może go podrzeć w cholerę.

Barwa: Piękna jasna słomka, wręcz limonkowo-żółte. Opalizujące.

Piana: Idealna, drobnopęcherzykowa, biała. Powoli i spokojnie opada, jednocześnie oblepiając szkło. Nie, nie z powodu brudnego szkła. Zacna piana powinna tak właśnie się zachowywać.

Zapach: Rewelacja! Intensywnie cytrusowy, wg mnie głównie cytryny. Bardzo rześki. Czuć pszenicę, nie jestem przekonany czy jest kolendra, natomiast zdecydowanie są estry wyprodukowane przez drożdże. Rasowy witek.

Smak: Słodki, ale w bardzo dobrym stylu. Idealnie współgra i łamie się z cytrusowym zapachem. W tle także lekka kwasowość, również równoważąca słodycz. Piwo jest niebywale aksamitne w smaku. Sądzę, że poza niesłodowaną pszenicą został użyty także owies.

Reasumując: każda warka Wita od Artezanów mi smakowała, ale teraz to chłopcy zaszarżowali. Gdyby butelka była szerzej dostępna, byłoby to moje ulubione „codzienne” piwo. Absolutnie bezbłędne, niesamowicie pijalne, wspaniałe. Sesyjność na poziomie ponad 9000. Jest to całkowicie belgijski, rasowy witbier. A jeżeli ktoś twierdzi inaczej to może wrócić do swojej jaskini sączyć Brackie.

Wyświetl pełny artykuł