[Docent]9 WFDP czyli we Wrocku dzieje się dobrze

[Pierre Celis 101]

Ta relacja ma być krótka. Bo wszystko co napisałem na temat zeszłorocznej edycji festiwalu, aktualne jest i teraz. Wrocław znalazł złoty środek w postaci dwóch festiwali kierowanych do trochę odmiennych grup odbiorców. Jest Beer Geek Madness z jednorazową opłatą za wszystkie oferowane tam piwa i jest WFDP z wstępem za free. Oczywiście nie jest tak, że grupy odbiorców się nie zazębiają i że te festiwale nie mają części wspólnej. W kwestii wspólnego elementu pierwsze co przychodzi na myśl, to obecność granej na żywo muzyki. To jest właśnie to, co próbował wprowadzić na ostatniej edycji festiwal warszawski, a wyszło (z różnych względów) tak sobie. Muzyka to jedno (jednym pomaga, drugim przeszkadza) ale widać, że „piknik kulturalny” organizowany przy imprezie potrafi przyciągnąć gawiedź. Tu oczywiście powstaje pytanie o niezależność festiwalu, ale to temat na inną dyskusję.

Co by nie mówić o ostatniej Warszawie, stołeczny festiwal jest nadal najbardziej prestiżowym w kwestii krajowego piwnego rzemiosła i WFDP absolutnie tego nie zmienił. Patrząc na wystawiające się pod Stadionem Miejskim browary, można było zauważyć brak wielu liczących się graczy. Czy jednak komuś to przeszkadzało? Czy był odczuwalny brak dobrego piwa? Czy obecność wielu kontraktowców, od których nigdy nic nie próbowałem, była czymś uwłaczającym randze imprezy? Wszystko to, w mojej opinii, pytania retoryczne.

Byłem tym razem o jeden dzień krócej, ale w piątek i sobotę widziałem tłumy odwiedzających i oglądane jak za dawnych lat kolejki do stoisk. A przecież żar lał się z nieba, a reprezentacja grała mecz, który nie był tu transmitowany. Mimo to publika dopisała i mówi się o frekwencyjnym rekordzie wszechczasów.

WFDP ma swój niepowtarzalny klimat i widać tu tę energię, której zbyt często ostatnio na festiwalach brakuje. Cieszę się, że najstarszy polski festiwal trzyma dobrą formę. Do zobaczenia za rok, na jubileuszu dziesięciolecia!

 

View the full article