Miasto Monaco usytuowane jest na skale, która wznosi się 200 metrów ponad poziom Morza Śródziemnego. To naturalna forteca. Z samego szczytu rozciąga się przepiękny widok na zatokę. Dominuje tu roślinność taka jak drzewa oliwne, pomarańczowe czy też cytrynowe. Klimat panujący w Monaco jest najlepszy w całej Europie.

W roku 1500 przed Chrystusem, teren, na którym obecnie znajduje się Monaco należał do Fenicjan. Jeśli chodzi o samą nazwę to historycy spekulują, iż owa nazwa wywodzi się od fenickiego Boga Słońca „Menouaka”, z kolei inni twierdzą, iż nazwa ta wywodzi się bezpośrednio z łacińskiego słowa „Monachus”, co oznacza nie mniej nie więcej tylko mnicha. Natomiast starożytni Grecy nazywali ten teren po prostu Portem Herkulesa.

W średniowieczu ów teren przechodził z rąk do rąk, od Fenicjan przez Greków, Rzymian, Saracenów. Suma sumarum po latach wojen, pierwszym księciem Monaco został członek rodziny Grimaldich. Była to królewska rodzina, której potomkowie po dzień dzisiejszy sprawują rządy w Monaco.

W związku ze swoimi małymi rozmiarami, Monaco zawsze musiało uważać na dużo większych i potężniejszych sąsiadów, a co za tym idzie aby przetrwać musiało zawierać rozmaite sojusze. Np. w roku 1529 Monaco zawarło pakt z Hiszpanią zostając jej protektoratem. Hiszpanie zapewniali bezpieczeństwo i porządek na terenie dzisiejszego księstwa. Tak było do roku 1641, kiedy to książę Honore III potajemnie zawarł pakt z kardynałem Richelieu . Ów pakt gwarantował księstwu niepodległość oraz zapoczątkował podwaliny dzisiejszej przyjaźni z Francją.

Wszystko zmieniła rewolucja francuska. W 1791 Honore III został aresztowany na 9 miesięcy. Podczas pobytu w więzieniu znacznie podupadł na zdrowiu i w dwa lata po zwolnieniu zmarł w swoim domu w Paryżu. Wielu członków królewskiej rodziny Monaco zostało wtrąconych do więzień, a żona drugiego syna Honore III została ścięta na gilotynie. Nazwę księstwa zmieniono na Fort Hercules i połączono z Francją. Dopiero mocą tzw: Traktatu Paryskiego z roku 1814 Monaco odzyskało swój status księstwa oraz niepodległość, oraz ochronę militarną ze strony Francji.
Dopiero w roku 1841 na tron Monaco zasiadł książę Karol III, który zapoczątkował transformacje księstwa w światowej sławy stolicę hazardu i kasyn.

W roku 1850 panująca w Monaco rodzina królewska omal nie została bankrutem. Ekonomiczny kryzys spowodowany był odłączeniem się dwóch miast Mentone i Rocquebrunne, które najpierw ogłosiły się miastami wolnymi, a potem zostały przyłączone do Francji. A właśnie głównie te miasta zasilały państwowa kasę. Trzeba było znaleźć inne źródło dochodów, dlatego też Książ Karol III idąc śladem np. niemieckiego Baden-Baden, postanowił przeprofilować Monaco w uzdrowisko wodne z zapleczem kasynowo-hazardowym.

Warto odwiedzić: https://rzucijedz.pl/

W roku 1856 wydał pierwszą koncesję na budowę uzdrowiska wodnego i kasyna w stylu niemieckim. Pierwsze próby zakończyły się fiaskiem, owe nieruchomości przechodziły z rąk do rąk, aż zakupili je wreszcie w roku 1863 dwaj bracia Francois i Louis Blanc. I to właśnie oni są ojcami sukcesu Monaco, jako jednego z głównych światowych ośrodków gier hazardowych i kasyno.
Bracia byli idealnymi osobami do tego zadania, gdyż już wcześniej prowadzili z wielkim powodzeniem kasyno w Hamburgu. Tuz po otrzymaniu koncesji z rąk samego księcia Karola III, Blanc szybko zarejestrował swoja firmę w Paryżu z kapitałem rzędu 8 milionów franków. Zaraz potem zarządził wiele zmian i usprawnień, które były niezbędne aby przyciągnąć do Monaco turystów i graczy. Po pierwsze zmieniono wystrój kasyna, wybudowano połączenia kolejowe łączące Monaco z innymi miastami leżącymi na wybrzeżu. Zbudowano nowe hotele, oraz ville dla bogatych graczy. Co więcej Blanc zaproponował księciu zmianę nazwy miejsca gdzie usytuowane było kasyno z Les Spelugues co w języku francuskim, włoskim i niemieckim miało złe konotacje i znaczyło mniej więcej „nora złodziei”, na Monte Carlo (góra Karola) oczywiście na cześć księcia Karola III.

Połączenia kolejowe otwarto w roku 1868, krótko po tym mnóstwo turystów i graczy zaczęło zjeżdżać do Monte Carlo z całej Europy. Zyski z opodatkowania kasyn były tak wielkie, że książę mógł znieść, podatki mieszkańcom Monaco. Od tego czasu miasto zaczęło się rozwijać w zastraszającym tempie, turystów i graczy przybywało z roku na rok. Monte Carlo stało się ulubionym miejscem i prawdziwą mekka hazardu dla wielu graczy, arystokracji oraz członków rodzin królewskich, milionerów a także wielkich artystów z całego świata.